حرف های خطرناک امیر قلعه نویی

 بعد از پایان دوران ناموفق امیر قلعه‌نویی در تراکتورسازی، او در شرایطی به عنوان سرمربی ذوب‌آهن انتخاب شد که آشکارا در این مورد بین مدیران باشگاه اصفهانی اختلاف نظر وجود داشت. در نهایت اما زور موافقان امیر چربید و آنها قلعه‌نویی را سر کار آوردند. فعلا که پنج هفته از لیگ هفدهم گذشته و البته هنوز برای قضاوت خیلی زود است اما به هر حال امیر با ذوب نتایج فوق‌العاده‌ای نگرفته و فعلا 7امتیاز از صدر جدول عقب افتاده است. شاهکار اصلی او اما در جام‌حذفی رقم خورد؛ جایی که با تیمش در خانه برابر فجرسپاسی لیگ یکی مغلوب شد و خیلی زود از گردونه مسابقات کنار رفت. نکته قابل توجه اینکه سپاسی در این دیدار از حوالی دقیقه80 با یک بازیکن کمتر به کار ادامه داد اما در کل این 40دقیقه تاکتیک ویژه‌ای از تیم قلعه‌نویی برای استفاده از برتری عددی دیده نشد. هرچه بود، همان ارسال از کناره‌ها و بازی مستقیم بود که سال‌هاست از تیم‌های امیر و و بسیاری از دیگر مربیان ایرانی می‌بینیم.

با این همه نکته کلیدی به مصاحبه بعد از بازی قلعه‌نویی مربوط می‌شود؛ جایی که او گفته شاید به‌خاطر اصفهانی بودن تیمش است که داورها علیه او سوت می‌زنند! باورنکردنی است که بعد از این همه حرف و حدیث در مورد باند اصفهانی‌ها در فوتبال ایران، حالا قلعه‌نویی درست از همین نقطه برای مظلوم‌نمایی به سود خودش استفاده می‌کند. عجبا؛ احسان پهلوان با پا به صورت بازیکن حریف زده و اخراج نشده، اما امروز امیر شاکی است!

از همه بدتر اما تلاش بی‌پایان و مخرب امیر برای امتیازگیری به سود خودش است که گاهی به قیمت دامن زدن به سوءتفاهم‌های قومیتی تمام می‌شود. او پیش از این هم زمانی که سرمربی تراکتورسازی بود مکررا از ظلم به تیم‌های آذربایجانی سخن به میان می‌آورد؛ مطالبی که هر کدام ناخواسته به وحدت ایرانیان لطمه می‌زد و احساسات توده هواداران هیجان‌زده را تحریک می‌کرد. حالا هم انگار نوبت تقسیم کردن ایران به دو قسمت اصفهان و غیر از آن رسیده است. این حرف‌ها قشنگ نیستند. هیچ‌کس حق ندارد برای تامین منافع آنی خودش، مصالح بلندمدت یک جامعه را به خطر بیندازد. کاش گاهی از اعتراف نهراسیم و به قیمت تبرئه خودمان، بزرگ‌ترین ارزش‌ها را ذبح نکنیم.