در آن سال اتفاقاتی که در قبال این تیم رخ داد، نشان داد که محمد دادگان رییس وقت فدراسیون و البته مسوولان ورزش ایران، هرگز قدر گنیجینه ای را که در اختیار دارند نمی دانند. در حالی که این تیم در سال 1381 قهرمان آسیا شده بود و بزرگانی چون کره جنوبی و ژاپن را شکست داده بود، دادگان در انتخابی المپیک از دوست صمیمی خود محمد مایلی کهن استفاده کرد. در همان ایام مایلی کهن برای مدتی مربیگری باشگاه سایپا را هم عهده دار شد و دوشغله بودن خود را چنین توجیه کرد که فدراسیون نمی تواند از نظر مادی، شرایط مساعدی فراهم کند.
به هر شکل سال به انتهای خود نزدیک می شد که امید ایران برای برگزاری یک دیدار دوستانه راهی ژاپن شد. در آن روزها محمد نصرتی و آرش برهانی دو بازیکن پاس از مهره های اصلی تیم ملی امید بودند. اما پاس هم به شدت برای قهرمانی لیگ می جنگید و رقابتی تنگاتنگ با استقلال داشت. پاسی ها دوست نداشتند که بازیکنان خود را برای یک مسابقه دوستانه در اختیار تیم امید قرار دهند و مایلی کهن هم می گفت: پاسی ها باید رسما از فدراسیون عذرخواهی کنند. زیرا آن ها باید تحت هر شرایطی بازیکنان خود را در اختیار تیم ملی قرار دهند. دعوای مایلی کهن و آجورلو حتی به برنامه 90 هم کشیده شد و سرانجام وقتی اختلافات آن دو پایان یافت که مایلی کهن به دلیل ضعیف ترین نتایج ممکن از تیم ملی اخراج شد و امیدهای پرامیدترین تیم تاریخ ایران را نابود ساخت. یک بار دیگر قبل از حضور در رقابت های بزرگ خودزنی انجام گرفت و تیم ناکام شد.