اما به نظر میرسد تحریمها بهانهای برای توجیه کمکاری او و سایر مدیران در این اتفاق است. حتی اگر تحریمها در بروز این فاجعه دخیل باشند، آقایان با علم به وجود تحریمها باید زودتر دست به کار میشدند و مطالبات شیحی را پرداخت میکردند. ضمن اینکه وقتی برادر آقای افتخاری در تهران صرافی دارد و از مشکلات ریز و درشت در مبادلات مالی بینالمللی اگاه است، بهانه قرار دادن تحریمها عذر بدتر از گناه است. حتی گفته میشود صرافی متعلق به برادر آقای افتخاری یک شعبه هم در دوبی دارد که اگر این گونه باشد، دیگر هیچ توجیهی برای دیرکرد در پرداخت مطالبات شیحی پذیرفتنی نیست و باید گفت فقط و فقط ندانمکاری و ناآگاهی از خطری که استقلال را تهدید میکرد، باعث بروز این فاجعه شده است.