دلسوزی از نوع مالکان و مدیران باشگاه نساجی مازندران؛ بهترین مربی لیگ آزادگان را فراری دادند!

به گزارش فرتاک ورزشی، نساجی مازندران در 6 بازی آخر خود در لیگ آزادگان 13 امتیاز گرفت و این یعنی بیشتر از 17 تیم حاضر در این رقابت ها.

در این 6 بازی حسین مسگرساروی پس از جدایی محمود فکری هدایت تیم نساجی را برعهده داشت و این یعنی کاپیتان اسبق تیم ملی بهترین و موفق ترین سرمربی لیگ یک در این هفته ها (لااقل به لحاظ آمار و نتیجه گیری) بوده است اما...

اما مالکان و مدیران به بهترین شکل ممکن جواب زحمات کشیده شده را دادند و زمینه ای فراهم کردند که حسین مسگرساروی عطای کار را به لقایش ببخشد و نساجی مازندران را ترک کند.

درست از روزی که محمود فکری تیم را ترک کرد هر روز یک خبر حاشیه ای در اطراف نساجی مازندران به گوش می رسید. یک روز می گفتند مالک تیم را هبه می کند، روز دیگری گفتند مالک جدید به روزی می آید، روزی دیگرتر از تغییر سرمربی گفتند و در نهایت خبر رسید توافقات برای انتقال تیم انجام شده و مالکان جدید به قائمشهر آمدند تا ضمن در دست گرفتن سکان امور، معوقات تیم را پرداخت کرده و کار را با جدیت دنبال کنند اما در حالی که آنها در شهر بودند مالک در تهران اعلام کرد پشیمان شده و تیم را واگذار نمی کند!

فردای آن روز هم به قائمشهر آمد تا همگان متوجه شوند شریک تازه ای پیدا کرده که قصد دارد یک میلیارد تومان به تیم تزریق کند و اینچنین هم شد تا فضای تیم آرام شود اما به نظر می رسید آقای مالک و مشاورانش علاقه ای به آرامش تیم و در نهایت لیگ برتری شدن ندارد زیرا ناگهان مطرح شد قرار است رسول خطیبی هدایت نساجی را برعهده بگیرد و این یعنی اعلان جنگ با هواداران نساجی چون آنها به دلیل رفتارهای دور از شان خطیبی نسبت به نساجی و اسطوره هایی چون نادر دست نشان، فریدون فضلی و ... دل خوشی از او نداشتند و آنچنان مقابل این خواسته مالکان باشگاه و مشاور تبریزنشینش ایستادگی کردند که آنها از راهی کردن سرمربی اخراجی ماشین سازی منصرف شدند اما این پایان کار نبود و در حالی که همگان فکر می کردند آرامش بر نساجی حاکم شده ناگهان سر و کله ساکت الهامی در قائمشهر پیدا شد با این خبر که یا باید سرمربی باشد یا اختیاردار امور فنی تیم!

بازهم مردم قائمشهر و طرفداران به پا خواستند و اجازه ندادند این حرف نامتعارف به کرسی بنشیند که ثمره آن کسب دو پیروزی پی در پی برابر نفت مسجدسلیمان و ایرانجوان بوشهر بود اما مدیران و مالکان و مشاوران تهران نشین و تبریزنشین و برخی مگسان دور شیرینی در قائمشهر از این نتایج برآشفتند و ابتدا مدیرعامل باشگاه برخلاف همه اصول حرفه ای علیه تیمش مصاحبه کرد و سپس مالکان، مربی موفق تیم را به تهران فراخواندند و یکی از سه شرط زیر را پیش رویش گذاشتند؛

1) ساکت الهامی سرمربی باشد و مسگرساروی همچون زمان محمود فکری به عنوان دستیار به فعالیت ادامه دهد!

2) حسین مسگرساروی سرمربی باشد و کل اختیارات فنی را ساکت الهامی برعهده بگیرد!

3) ساکت الهامی سرمربی باشد و حسین مسگرساروی مدیرفنی باشد (به قول علی پروین یعنی کشک!!)

هر سه شرط در اصل یکی بود و یکی معنی بیشتر نداشت؛ همه کاره ساکت الهامی است و حسین مسگرساروی تنها می تواند کنار تیم باقی بماند اما مگر می شود؟ مگر شاگرد پرویز دهداری تن به خفت و خواری می دهد؟ مگر یک فوتبالی اصیل برای ماندن به هر قیمت خودش را خوار می کند؟

خیر... خیر... خیر

این جواب قاطع حسین مسگرساروی به مالکان باشگاه نساجی مازندران و مدیران این باشگاه بود که از تبریز خط می گرفتند و برخی هم از قائمشهر زیر آتش به جا مانده از قبل را می دمیدند تا شعله ور شود و اینچنین شد که کاپیتان اسبق تیم ملی عطای ماندن در نساجی مازندران را به لقایش بخشید و تیم محبوبش را به نامادری اش سپرد و به قائمشهر بازگشت.

از یاد نبرده ایم که در سال 88 هم این رفتار را با دیگر اسطوره بزرگ فوتبال قائمشهر و مازندران یعنی نادر دست نشان داشتند و در حالی که تیم در رده سوم جدول بود و شانس زیادی برای لیگ برتری شدن داشت او را برکنار کردند تا حسرت لیگ برتری شدن بر دل دوستداران این تیم و علاقه مندان به فوتبال قائمشهر ماند.

حالا هم نساجی مانده و عده ای که به ظاهر دلسوز بوده و در باطن تیشه به ریشه این تیم می زنند!

باید دید عاقب این بازی شوم به کجا می انجامد و آیا امسال هم در عین شایستگی نساجی دلان باید حسرت به دل لیگ برتری شدن بمانند؟!