البته آنان نیز تا حدود زیادی بی تقصیرند . زیرا در جامعه کنونی که بیکاری و تورم بیداد میکند ، کمر شخص بی پول تحت فشار و سیلی های روزگار آنچنان خم شده که نتیجه ای جز شرمساری در مقابل خانواده اش ندارد . (( برایم بسیار تعجب آور و جای سوال است که مربیان شریف و با غیرت خوزستانی چه عشقی دارند که در گرمای جانفرسای 60 درجه و سرمای استخوان سوز بدون چشمداشت به بازیکن سازی می پردازند ؟!!
(( این عشق و جانفشانی ها واقعا ستودنی بوده و میبایست دست مربیان زحمتکش فوتبال خوزستان را بوسید )) . اما متاسفانه ، گاها مشاهده می شود که بخاطر گذران زندگی مجبورند دست به مسائلی بزنند که در شان آنان نبوده ، آتش خشم مربیان دیگر را نیز بدجوری شلعه ور نموده و متعاقبا مسائل یاد شده بالا و آنچه نباید رخ دهد را نظاره گر باشیم .
بنده حاضرم قسم بخورم که این دسته از مربیان خوزستانی ، ذاتا نه اهل حرمت شکنی ، نه اهل حسادت و آزار مربی دیگر و نه اهل خوردن حق کسی بوده و هستند .
اما این فشار و جبر زمانه است که آنان را به این مسیر اشتباه کشانده است . مگر آنان چقدر صبر داشته و تحملشان در برابر مشکلات چقدر است ؟ اصلا مگر صبر تمامی انسان ها یکسان است ؟ یکی از دلایلش این است که متاسفانه تعداد تیم های خوزستانی همچون آب رودخانه کارون بسیار محدود تر از گذشته شده و تعداد مربیان فنی ، با دانش و کارکشته همچون چشمه ای جوشان رو به افزایش است . از طرفی تعداد تیم هایی که پول می دهند نیز بسیار محدود شده است . لذا این موضوع خود به خود تنش زا و آبستن حوادث گوناگونی می شود . وگرنه در گذشته کجا شاهد چنین مسائلی به این شکل بوده ایم ؟ هر مربی با لقمه نانی که از شغلی کم درآمد کسب می نمود ، می توانست شکم خود ، خانواده و حتی برخی بازیکنان کم بضاعت را سیر نماید .
اما الان چه ؟ با ماهیانه 1.5 میلیون تومان هم نمی توان از پس کمترین هزینه های زندگی برآمد . (( لذا فوتبال خوزستان ، متاسفانه در بسیاری از جاها تبدیل به جنگ قدرت و کشمکش در جذب سرمایه به سمت خود به هر قیمتی شده که این مسئله بسیار مشکل ساز شده است )) .
هر روزه شاهد جر و بحثی لفظی میان 2 یا چند مربی در مورد موضوعی بی ربط و متعاقبا شکافی عمیق مابین این عزیزان زحمتکش هستیم . آن هم مربیانی که بسیار فنی و بعضا با دانش تر از سطح عمومی فوتبال ایران هستند . آیا اگر تیم و پول به اندازه کافی می بود ، باز هم چنین میشد ؟ بخدا قسم خیر .
آنموقع هر مربی با خیال راحت هم به مربیگری می پرداخت و هم مخارج زندگی اش را تامین می نمود .
(( این حقیر در سرتاسر خاک پهناور ایران قدم نهاده و مربیان اقصی نقاط آن را از نظر گذرانده ام . (( به جرات می توانم بگویم ، بندرت مربیانی توانمند در قواره مربیان رده پایه فوتبال خوزستان مشاهده نموده ام )) .
مشکل دیگری که وجود دارد ، شیوه برخورد ناشایست و روابط اجتماعی دور از شان تعداد محدودی از مربیان خوزستان است . (( منظورم آن افرادیست که رفتار و حرف هایشان حالت پرخاشگرانه ، توهین آمیز و تخریبی دارد . اگر بخواهم ساده بگویم ، باید خدمتتان عرض کنم که متاسفانه آن عده محدود ، اصلا شیوه سخن گفتن با یکدیگر را یاد نگرفته اند . در حقیقت فکر می کنند همه چیز با تخریب ، توهین و ...حل می شود . در صورتی که اصلا چنین نیست )) .
مشکل بعدی این است که برخی مربیان به هیچ وجه چشم دیدن پیشرفت مربی دیگر را نداشته و ندارند . آنان در اثر کوچک ترین پیشرفت وی این احساس و تفکر در ذهنشان بارور می شود که وی خودش را گرفته ، کسی را تحویل نمی گیرد و اصطلاحا ادعایش می شود .
در صورتی که خیلی از مواقع چنین نبوده و شخص مذکور بخاطر تمرکزی که روی کار خویش داشته یا دلایل شخصی دیگری که دارد چنین رفتار می کند .
(( مورد بعدی این است که برخی مربیان تمایلی به یادگیری و بکار گیری ذهن خویش جهت خلاقیت و...را نداشته و آنقدر غرق در کار مربیگری می شوند که طی سالیان متمادی در همان جایگاه قبلی خویش قرار گرفته و اگر کسی را ببینند که با تلاش ، توانایی و تکیه بر استعداد خویش در مسیر موفقیت قرار گرفته ، پروژه تخریب وی را علنا کلید می زنند )) . در حالی که میبایست سعی نمایند خودشان را به آن سطح برسانند . اما وقتی خویش را ناتوان می بینند ، چنان می کنند که نباید .
(( لذا من از همین جا تمامی مربیان عزیز را به خویشتن داری و سعه صدر دعوت نموده و از آنان عاجزانه درخواست میکنم از همین لحظه سعی در برطرف نمودن ایرادات خویش نموده و میل به پیشرفت ، موفقیت ، دوستی و خیر خواهی برای همکاران را تمرین نموده و آن ها را جایگزین عداوت ، کینه توزی ، تخریب ، سخن چینی ، به حاشیه بردن و سعی در حذف همکار دیگر نمایند .
(( الان که در ایام مبارک و عزیز عید بزرگ فطر قرار داریم ، بهترین زمان برای عملی نمودن این کار بزرگ است )) .
الحمدلله تماس ، پیام دادن و احوالپرسی با نرم افزار های موجود کاملا رایگان بوده و تنها کمی زیرپا گزاردن غرور ، عشق و احترام به همکار و هم نوع را می طلبد .
نویسنده: محسن بابادی(مفسر و تحلیلگر فوتبال ایران)