روز گذشته صحبتهایی از جانب سرمربی تیم ملی در رسانهها منتشر شد که اگر واقعیت داشته باشد حسابی فوتبال ایران را وارد حاشیه میکند. در خبرهایی که منتشر شده کارلوس کیشود گفته که شرط بازگرداندن پرسپولیسیها به تیم ملی عذرخواهی برانکو ایوانکوویچ است. این بدان معناست که کی روش بازی روانیای را به راه انداخته که برندهای ندارد و هر دو سوی ماجرا و به ویژه تیم ملی لطمه خواهند دید. شاید «آن سوی ماجرا» بر این باور باشد که سرمربی کروات پرسپولیس از بیم پشت کردن 7 ملیپوش تیمش به وی و تاثیر منفی آن بر بازیها و نتایج این تیم در دو میدان داخلی و خارجی و نداشتن راه پس و پیش، مجبور بر انجام خواسته کیروش شود و این یک برد برای سرمربی پرتغالی و 62 ساله تیم ملی تلقی شود اما وقتی در نظر میگیریم که تعداد و طول مدت اردوهای تیم ملی به سبب مدیریت نشدن اوضاع تیم ملی توسط فدراسیون به بنبست فعلی کشیده شده است، جز احساس افسوس چیزی بر دل نمینشیند. در همین رابطه روزنامه ایرانورزشی یادداشت جالب و خواندنی به قلم وصال روحانی منتشر کرده که با هم آن را میخوانیم:
بدیهی است که ملیپوشان پرسپولیس با نارضایتی از دعوت نشدن احتمالیشان به اردوهای بعدی تیم ملی از حالا به سوی این اردوها و شخص سرمربی آن پلهای ارتباطی زده و خواستار ترمیم مناسبات موجود شده باشند اما معلوم نیست در فاصله کمتر از یک ماه تا شروع مجدد رقابتهای انتخابی جام جهانی بیست و یکم مهر ماه آسیا چرا مناسبات و کارهای ما باید چیزی باشد که میبینیم و به چه سبب باید شاهد گروکشیهایی از این دست باشیم.
همه بازندهاند
حتی اگر برانکو با هدف حفظ امید و شادابی شاگردانش و از بین بردن احتمال بیوفایی آنها به خود و باشگاه دست به کاری بزند که کیروش خواسته است، کل فوتبال ایران بازنده این روند خواهد بود و اگر این کار را نکند و کیروش پای حرفش بماند و سرخها را در مسابقات بعدی تیم خود مورد استفاده قرار ندهد، تیم ملی متضرر خواهد شد و یک بازی بیمعنا و مضر به کل ارکان فوتبال ایران صدمه وارد کرده و هر دو سوی هرمی را که شکل گرفته، متضرر خواهد کرد.
هم طرفی که از باشگاههای مخالف با اردوهای پرتعداد تیم ملی شکل گرفته و هم تیم ملی را که فارغ از سلایق فردی و جدلهای شخصی سرمربیاش باید از بهترینهای کشور شکل گیرد و الوان و بسیط و جامع باشد و از هر طیفی بهره گیرد ولی اگر از امثال سیدجلال حسینی، علیرضا بیرانوند، وحید امیری و رامین رضاییان بیبهره شود و محمد انصاری، مهدی طارمی، حسین ماهینی و سروش رفیعی را هم نداشته باشد ترکیب متنوع و ابزار کامل بودن آن رنگ خواهد باخت و حتی اگر بدون آنها کسب مجوز حضور در جام جهانی 2018 امکانپذیر باشد (که به سبب اندوخته امتیازات فعلی و راه نه چندان سخت پیشرو مقدور نشان میدهد) از ایجاد ضعفهای فنی تازه در ساختار تیم ملی جلوگیری نخواهد کرد.
تست بیموقع
این موضوع در صورت صحت داشتن، یک تست بیموقع قدرت از سوی سرمربی تیم ملی در روزها و ساعاتی است که او و شاگردانش بیش از هر زمانی به آرامش نیاز دارند و بر پرسپولیس هم که درگیر مقاطعی حساس از لیگ داخلی و جام باشگاههای آسیا است، تاثیر منفی محسوسی را خواهد گذاشت و سادهانگاری است که باور کنیم عوامل به راهاندازی و شدتدهنده به این بازی بیسرانجام به تمام نکات فوق وقوف نداشته باشند.