بر خلاف تحلیلهای ابتدایی، قطعا لغو داربی دوستانه به سود اسپانسر پیامکی بود، چرا که برگزاری این بازی میتوانست تبعاتی برای او داشته باشد. به طور مثال اگر یکی از بازیکنان مهم و کلیدی دو تیم در این بازی غیرضروری آسیب میدید، بیشتر فشار متوجه اسپانسر میشد، اما حتی بدون چنین حوادث غیرمنتظرهای هم رقم خوردن هر سه نوع نتیجه ممکن در این دیدار میتوانست حامی مالی را تحت فشار قرار بدهد.
اگر پرسپولیس میباخت
شاید بدترین اتفاق برای اسپانسر بود. حامی مالی دو باشگاه همین حالا هم متهم به جانبداری از استقلال است و خیلی از پرسپولیسیها میگویند با وجود درآمد بیشتر تیمشان، این استقلال است که وضع مالی بهتری دارد. به علاوه اسپانسر پیش از داربی قبلی هم ضیافت شام مشترک برگزار کرد که نتیجهاش پیروزی استقلال شد. با توجه به فشردگی برنامه پرسپولیس و حضور این تیم در سوپرجام و لیگ قهرمانان آسیا، طبعا شکست در این بازی موجی از انتقادها را علیه برگزارکنندگان آن به همراه میآورد. به علاوه باخت احتمالی سرخها روحیه این تیم را خراب میکرد و ناکامی احتمالی برابر الاهلی عربستان هم به اسپانسر و تجویز این داربی سفارشی ربط داده میشد.
اگر استقلال میباخت
در این صورت خیلیها میگفتند اسپانسر این بازی را ترتیب داد تا هر طور شده پرسپولیس انتقام شکست در داربی قبلی را بگیرد؛ بهخصوص که آبیها برای این بازی نفراتی مثل امید ابراهیمی و مجتبی جباری را هم در اختیار نداشتند. به علاوه استقلالیها میگفتند ما قربانی شدیم تا به پرسپولیس برای فراهم شدن پول طلب مانوئل ژوزه کمک شود.
اگر مساوی میشد
این هم فاجعه بود. یعنی رقم خوردن هر نوع نتیجه مساوی در این بازی به سرعت میتوانست حمل بر تبانی و «سفارشی» بودن مسابقه شود. فضای داربی تهران همیشه برای تولید چنین شایعاتی مساعد است و این موضوع بهخصوص در مورد شهرآورد دوستانه که با انگیزههای تجاری برگزار میشود تشدید هم خواهد شد. در طول همین چند روزی که بحث برگزاری مسابقه مطرح بود خیلیها شایعه کردند بازی قطعا مساوی خواهد شد. حالا فکرش را بکنید میزد و دو تیم واقعا مساوی میکردند؛ در آن صورت اسپانسر مستقیما در مظان اتهام قرار میگرفت.