همانطور که انتظار میرفت پرسپولیس برای پیروزی برابر نفت تهران کار سختی نداشت و به ویژه با ارایه یک بازی برتر در نیمه دوم، یک برد مقتدرانه به دست آورد. شاید یکی از مهمترین نکات این بازی برای سرخها، بازگشت ریتم فنی مطلوب به تیم آنها بود؛ آنچه خودش را در بازی ترکیبی و به ثمر رساندن گلهای تیمی نشان داد. پرسپولیس در دو سالونیم گذشته زیر نظر برانکو تیمی تاکتیکی و چشمنواز نشان داده که روی زمین به توپ ضربه میزند و برای رسیدن به گل برنامه دارد. با این وجود آنها در دو بازی اول لیگ هفدهم تا حدودی از این خصیصه دور شده بودند. اگرچه پرسپولیس هر دو بازی را با زدن دو گل با پیروزی پشت سر گذاشت، اما هیچکدام از گلهای این تیم پاس گل فنی و تاکتیکی نداشت.
قرمزها هفته اول فولاد اهواز را با دو گل بردند. گل اول را وحید امیری از روی یک توپ برگشتی به ثمر رساند که تازه بعد از برخورد به مدافعان حریف وارد دروازه شد. گل دوم البته پاس گل داشت، اما مسلمان این پاس را از روی ضربه کرنر برای شجاع خلیلزاده فرستاد که چندان تاکتیکی نیست. در بازی با تراکتور هم دو گل قرمزهای پایتخت روی کاشته مستقیم منشا و اوت دستی بلند وحید امیری به دست آمد. با این وجود حکایت بازی سوم برابر نفت فرق داشت و این بار رگههایی از آن پرسپولیس منظم و دوستداشتنی را دیدیم. روی گل اول پاس عمقی مسلمان به طارمی بسیار دیدنی بود. روی گل دوم هم همکاری طارمی و احمدزاده به ثمر نشست و گل سوم نیز روی پاس سیامک نعمتی و ضربه طارمی به دست آمد. به نظر میرسد پرسپولیس رفته رفته دارد نظم تیمی خودش را پیدا میکند و به زودی میتوان این تیم را در شرایط مطلوبتری دید.
قرمزها فصل قبل را هم با شادابی کافی شروع نکردند؛ طوری که طی شش بازی اول فقط چهار گل به ثمر رسانده بودند. با این حال به تدریج بهتر شدند و برای دومین سال متوالی عنوان بهترین خط حمله لیگ را به دست آوردند. آنها لیگ پانزدهم 50گل زدند و لیگ شانزدهم هم 46گل به ثمر رساندند. آیا پرسپولیس امسال میتواند در کسب این عنوان، هتتریک کند؟ قرمزها در فصل جدید فعلا در سه بازی، هفت گل به ثمر رساندهاند.