به گزارش فرتاک ورزشی، اگر امتیازهای همین بازیها به طور کامل در حساب مس بود، الان به طور کلی وضعیت مس متفاوت بود و این تیم در جمع تیمهای بالای جدول خیلی بیشتر از اینها به صعود و کسب یکی از دو ردهی اول و دوم نزدیکتر بود.
اولین این از دست دادنهای دردناک به همان هفتهی اول برمی گردد که مس برابر فجرسپاسی خیلی خوب بازی را شروع کرد و خیلی راحت هم به گل رسید... جریان بازی به گونهای بود که تیم سپاسی که چند ساعت قبل از بازی با مس شکل یک تیم رسمی را گرفته بود، به راحتی برای سپر انداختن به زمین به کرمان آمده بود و حتی یک موقعیت جدی هم بعد از دریافت گل روی دروازهی مس نداشت.
شاید همین ساده شدن بیش از حد بازی شد که مسیها را به کسب سه امتیاز اول کاملا مطمئن کرد که انها در عرض چند دقیقه روی تنها دو حملهی حریف دو گل دریافت کردند تا بازی برای آنها حسابی گره بخورد... اگر گل اوقات تلف شده محمودی نبود چه بسا همان بازی اول، فاجعه به طور تمام قد به مس رخ مینمود...
مس در بازی که به راحتی میتوانست سه امتیازش را به حساب خود بریزد با سهلانگاری محض،با بدبختی برای خود بازی را به مساوی کشاند تا دو امتیاز راحت در همان هفتهی اول از دست بدهد... پیروزی که در بازی اول رقم میخورد و میتوانست مس را از نظر روحی و روانی نیز کاملا در شرایط مطلوب قرار دهد اما به دردناکترین شکل ممکن از دست رفت.
بازی بعدی که مس را حسابی سرخورده کرد بازی برابر استقلال اهواز در هفتهی پنجم بود... دیدار برابر یکی دیگر از تیمهای پائین جدول و مشکلدار لیگ یک این فصل که خیلیها را امیدوار به کسب سه امتیاز خانگی آن کرده بود.
دو گل دغاغله و تیکدری همگان را مطمئن کرد که مس در این بازی یک سه امتیاز راحت را به حساب خود خواهد ریخت چراکه حریف هم همانند سپاسی زور حمله آنچنانی نداشت و اصلا حوالی دروازهی مس آفتابی نمیشد...
اما همین راحتی خیال سبب شد که سناریو بازی با سپاسی مو به مو تکرار شود و از روی سه حملهی جدی استقلال اهواز، دو بار دروازهی تیم مس به شکلی کاملا مشابه باز شود تا مجددا دو امتیاز به شیوهای کاملا دردناک از حساب مس بپرد...
تا همین جای کار این چهار امتیاز میتوانست در جایگاه مس در جدول لیگ یک تفاوت اساسی ایجاد کند و این امتیازها در حالی از دست رفتند که بازهم تاکید میکنیم کاملا در مشت مس بودند.
نحسی هفتهی 13 لیگ یک به بدترین شکل ممکن یقهی مس را گرفت تا این تیم در یک بازی که اصلا حریفش برتر زمین نبود، تنها به واسطهی ضعف خودش، اولین باخت خانگی خود در این فصل را به ثبت برساند.
سپیدرود به کرمان آمده بود و اتفاقا نحوهی بازی این تیم به گونهای بود که مشخص میکرد به یک امتیاز این بازی کاملا قانع است اما تیم مس با سبک بازی سربه هوای خود، قشنگ سه امتیاز این بازی را به حریف بفرما زد تا در یک بازی بسیار مهم، هم خود را از امتیاز محروم کند و هم از رسیدن به جمع بالانشینان با ندادن امتیاز به سپیدرود خود را باز بماند.
بازی دیگری هم که مس از بابت از دست رفتن امتیاز کامل آن باید حسابی خود را ملامت کند، بازی برابر راهآهن تهران در کرمان بود که میتوانست مس را با کمی آرامش و هوشیاری بیشتر به امتیاز کامل برساند... بعد از گل وحید اسماعیلبیگی برای مس همهی شرایط برای پیروزی این تیم در خانه فراهم بود ولی مسیها آنقدر از نظر روانی و فکری خراب بودند و آنقدر ترس نبردن به جانشان افتاده بود که تنها یک دقیقهی بعد گل تساوی را پذیرفتند و اصلا اجازه ندادند برنامههای تیم برای حفظ گل در زمین اجرا شود...
یک دیدار دیگر هم در نیم فصل اول بود که بازهم مس میتوانست با سه امتیاز آن در جدول در جایگاهی دیگر جولان دهد که اینطور نشد... تنها دیدار خارج از خانهی مس در نیم فصل که کاملا نزدیک به سه امتیاز آن بود اما در ثانیه آخر بازهم یک امتیاز را با سه امتیاز طاق زد... بازی برابر نفت مسجد سلیمان میتوانست طلسم یک سال نبردن مس در بازی های خارج از خانه را بشکند و سه امتیاز بسیار حیاتی را به حساب این تیم برساند اما گل دقیقه 94 حریف همهی آرزوهای مس را بر باد داد...
در مجموع 28 امتیازی که مس در نیم فصل اول از دست داد، این 11 امتیازی که مس از دست داد بسیار دردناک بود و به نوعی این پنج بازی برابر سپاسی، استقلال اهواز، سپیدرورد، راه آهن و نفت مسجد سلیمان به نوعی نقاط کاملا سیاه مس محسوب میشدند.
اگر این یازده امتیاز که به مفتی تمام از چنگ مس پرید در حساب این تیم بود، مس همینک با 34 امتیاز در صدر جدول بازیها بود.... تازه این در صورتی است که اصلا کاری به 17 امتیاز از دست رفتهی دیگر نیم فصل، غیر از این 11 امتیاز نداریم!
این داستان را عنوان کردیم تا متوجه شویم کسب سه امتیازها تا چه اندازه میتواند در سرنوشت نهایی یک تیم اثر بگذارد و از همین رو مس دیگر به هیچ عنوان نباید سه امتیازهایی را که در مشت خود میبیند، در نیم فصل دوم به راحتی از دست بدهد.