این آمار فوقالعاده نشان از دفاع تیمی کمنظیر شاگردان کیروش داشته؛ اما دقت در نیمه دوم بازی ایران-چین نشان میدهد هر بار که چینیها توانستند از سدهای میانه زمین ایران بگذرند، به سدی محکمتر و سرسختتر برخورد کردند و نتوانستند به بیرانوند نزدیک شوند.
مرتضی پورعلیگنجی در کنار پژمان منتظری یکی از کمنقصترین روزهای فوتبال خود را پشت سر گذاشت تا لیپی و شاگردانش در حسرت حتی یک شوت درون چارچوب ایران بمانند. نقش مرتضی در این آمار جالب و قابل توجه واضح و روشن است. شماره 8 مورداعتماد کیروش با تلاشی ستودنی و البته هوشی سرشار توانست همه راههای نفوذ به سمت دروازه ایران را ببندد. نبردهای هوایی موفق، در آستانه ورود مهاجمان چینی به باکس ایران؛ و تکلها و قطع توپهایی که در لحظه آخر موقعیتهای خطرناکم چینیها را خنثی کرد. میکس هوش بالا و تلاش بیاندازه مرتضی باعث شد تا اندک امیدهای لیپی برای امتیازگیری از آزادی به ناامیدی تبدیل شود و یکی از درخشانترین روزهای فوتبالی مرتضی، در یکی از درخشانترین غروبهای بهار 96 به ثبت برسد.