مطابق انتظار خروج سروش، تاثیراتش را در تیم قلعهنویی گذاشته. بالاخره تراکتورسازی یار اصلی هارمونی تیمش که زنجیره بین هافبک و مهاجم را به هم متصل میکرد را از دست داد و زمان میبرد تا بازیکنان جایگزین، خودشان را پیدا کنند. تراکتورسازی بعد از رفتن سروش هم مانند بیشتر بازیهای نیمفصل اول با آرایش 3-3-4 به میدان میروند. حالا مهدی کیانی، محمد نوری و کار جاسم سه زنجیره میانی تیم را تشکیل میدهند. کیانی جلوتر از دفاع حضور دارد. جلوی او محمد نوری قرار میگیرد و کرار هم از دو هافبک دیگر جلوتر. اما آمار شماره سیزده و چهارده تیم در روزهایی که تراکتورسازی سروش رفیعی را از دست داده چطور بود؟
دو پاس خطرناک کرار در بازی با استقلال خوزستان از روی کرنر ارسال شده بود که یکی از آنها تبدیل به گل هم شد. در بازی مقابل نفت آبادان، کرار یک پاس توی عمق داد که حاتمی در شرایطی نامتعادل مجبور شد که توپ را شوت بزند. در بازی مقابل پیکان هم تنها پاس خطرناک کرار باز هم از روی نقطه کرنر ارسال شد. کرار در این بازی یک سانتر ناموفق هم داشت که محمد ابراهیمی دفع توپ ناقص همان ضربه را تبدیل به گل کرد. در بازی مقابل ماشینسازی هم تنها پاس مثبت کرار صحنهای بود که توپش با اشتباه بهمن کامل تبدیل به پنالتی شد. در این چهار مسابقه، کرار سه شوت خوب هم روانه دروازه حریف کرد.
محمد نوری در این چهار مسابقه هیچ پاسی که منجر به ایجاد موقعیت بشود ارسال نکرد. نوری هیچ شوت خطرناکی هم نزد تا ناکام بزرگ تراکتور در روزهای پس از رفتن سروش رفیعی باشد.