به گزارش فرتاک نیوز؛ چند روز از بازی برگشت بارسلونا و پاریسنژرمن میگذرد، اما هنوز بحث در مورد این مسابقه تاریخی و باورنکردنی ادامه دارد. در این مسابقه یک بار دیگر ذات بیرحم، دیوانهکننده و البته دوستداشتنی فوتبال در معرض دید عموم قرار گرفت تا روشن شود این پدیده چرا تا این حد محبوب است. از قضا بحث در مورد دقایق پایانی این دیدار آنقدر طولانی و جذاب بوده که به نظر میرسد برخی از حواشی مهم، از نظرها پنهان مانده است. یکی از این حاشیهها مربوط به اظهار نظر بحثبرانگیز رضا جاودانی میشود. مجری برنامه گزارش ورزشی با وجود آنکه از هواداران بارسلونا نیست از پیروزی شگفتانگیز این تیم ابراز رضایت کرد، چرا که معتقد بود پولهای خرج شده در تیمی مثل پاریسنژرمن چندان «تمیز» نیست! مالکیت باشگاه پاریسی را ناصر الخلیفی بر عهده دارد؛ سرمایهدار مشهور قطری که همزمان مالک شبکههای جهانی «بیناسپورت» هم هست.
به احتمال فراوان منظور آقای جاودانی از پول کثیف، دلارهای نفتی شیوخ حاشیه خلیجفارس است. در غیر این صورت و لااقل تا آنجا که به اطلاعات آشکار منتشر شده در مورد الخلیفی مربوط میشود، او نقطه ابهام خاصی در پروندهاش ندارد. ناصرالخلیفی یک تنیسور متوسط قطری بوده که از رهگذر دوستی با شیخ تمیم، امیر قطر توانسته باشگاه مشهور پاریسی را بخرد. او مدیریت تلویزیون قدرتمند بیناسپورت را هم به اتکای همین رفاقت به دست آورده و حالا در 43سالگی به یکی از پرنفوذترین چهرههای ورزش جهان تبدیل شده است. این وسط معلوم نیست مجری محترم شبکه سوم که اخیرا به عضویت کمیته انضباطی فدراسیون فوتبال هم در آمده، چطور و با چه استدلالی پولهای خرج شده توسط وی در تیم فرانسوی را کثیف به شمار میآورد؟ اگر ملاک این ادعا فقط نفتی بودن ثروت الخلیفی و شرکا باشد، پس خوب است جاودانی توضیح بدهد بودجه همین تلویزیون خودمان که محل کار او و دوستانش است از کجا تامین میشود؟ مگر نه این است که ما هم نفت میفروشیم تا رسانه موسوم به ملی اداره شود، فوتبال پخش کند و البته به جاودانی و دیگران دستمزد بدهد؟ حالا در جایی مثل قطر پول نفت منجر به خرید و اداره پاریسنژرمن بزرگ میشود، اما اینجا در ایران باشگاههای دولتی ناچارند شب عید شماره حساب به مردم بدهند که این خودش داستان مفصل دیگری است!
چهارشنبهشب گذشته رضا جاودانی و برخی دیگر که شبیه او فکر میکنند خوشحال بودند که تیم پاریسی حذف شده و سرمایهدارهای قطری سنگ روی یخ شدهاند. طعنهآمیز است؛ آنها بابت ثبت این اتفاق تاریخی از بارسلونایی قدردانی میکنند که درست در همان شب، درست در همان لحظات خلق بزرگترین کامبک تاریخ فوتبال جهان اسم «قطر» را روی پیراهنش درج کرده بود! اساسا رابطه بارساییها با این کشور عربی از زمانی آغاز شد که بنیاد سرمایهگذاری ورزشی قطر با پرداخت مبلغی کلان سنت تاریخی بارسلونا را در هم شکست و برای اولین بار در عمر این باشگاه، آنها را به استفاده از اسپانسر روی پیراهن وا داشت. حالا تا ابد هر بار بحث بازگشت تاریخی بارسا پیش بیاید، همه مردم دنیا تصاویر سرخی روبرتو و سایر بازیکنان این تیم را با اسم بزرگ قطر روی پیراهنشان مرور خواهند کرد، جاودانی اما هنوز مسرور است که تیم ناصرالخلیفی با آن سرمایههای کثیف پشت سرش شکست خورده، غافل از اینکه بزرگترین اسپانسر بارسا، همان بنیاد مالک پاریسنژرمن است!
نکته آخر؛ خیلی از ما بازی بارسا و پاریس را با گزارش محشر عادل فردوسیپور از تلویزیون خودمان دیدیم. کاش اما اگر فرصتی پیش آمد، ویدیوی خلاصه این مسابقه را از شبکه جهانی بیناسپورت هم ببینید. در این صورت حتما شگفتزده خواهید شد اگر بدانید آنجا هم گزارشگر مسابقه بعد از گل ششم تیم اسپانیایی، داشت گلوی خودش را پاره میکرد و دیوانهوار فریاد میکشید. حتی اگر پول امثال خلیفی «کثیف» باشد، باز آنها آنقدر گنجایش دارند که در شبکه خودشان، جشن حذف تیمشان بر پا شود و کارمند حقوقبگیرشان بدون هراس و نگرانی نعره بزند. راستی در تلویزیون شما هم همین درجه از آزادی و آزادگی وجود دارد آقای جاودانی؟
نویسنده: رسول بهروش