برای مهدی طارمی که شاید درس بگیرد از محرومیتش؛ از دل برود هر آنکه از دیده برفت!

بله آقای طارمی! فوتبال همین قدر بی‌وفاست. همین‌قدر که هنوز یک ماه از چهار ماه محرومیتت را سپری نکرده‌ای، دیگر کمتر از تو یاد می‌شود. حالا همه راجع به علی علیپور حرف می‌زنند و او را ستایش می‌کنند.

بله آقای طارمی! خدا کند که از این محرومیت درس بگیری و بفهمی که دوران فوتبال به چشم بر هم زدنی تمام می‌شود و آنچه مهم است نام نیکی است که باید از تو برجا بماند. به این فکر کن که وقتی برمی‌گردی دیگر فرصتی برای سوزاندن نداری. دیگر نمی‌توانی سهل انگارانه برای زندگی‌ات تصمیم بگیری.

بله آقای طارمی! در خلوت خود به این فکر کن که از روزها و سال‌هایی که می‌توانی در چمن سبز بدوی و ورزشگاه را نیم‌خیز کنی به خوبی بهره ببری. به این فکر کن که دیگر حق نداری دل بشکنی، خودخواهی کنی، بچه‌بازی در بیاوری و تنها به خودت فکر کنی.

برای اینکه همیشه در قلب این مردم سخت‌گیر بمانی راه و کار سختی پیش رو داری. اما سه ماه دیگر وقت داری در خلوت خود خوب فکر کنی. به همه چیز.