از ابتدای فصل و همزمان با شروع مشکل گلزنی استقلال در لیگ، مهاجمان این تیم در صف اول متهمان مشکل گلزنی قرار گرفتند. شهباززاده که تا قبل از مصدومیت در بازی با سایپا انتخاب اول منصوریان برای خط حمله بود تحت انتقادات شدید قرار گرفت و پس از او علی قربانی و جابر انصاری بیشترین میزان انتقاد را متحمل شدند.
با آمدن شفر و ارتقای سطح تاکتیکی و فنی استقلال، تعداد موقعیتهای گلرنی این تیم در هر بازی افزایش یافت و به تبع آن نتایج خوب شفر با استقلال باعث شد تا کمتر از قبل به مهاجمان اعتراض شود. اما هم شفر و هم هواداران از نیاز استقلال به یک مهاجم ششدانگ آگاهی داشتند. وقتی استقلال در بازی با سایپا برد را با تساوی عوض کرد، بهانه لازم برای پیدا کردن متهم اصلی این تساوی پیدا شد و علی قربانی که موقعیتی خوب را از دست داد، هدف شعارهای اعتراضی تماشاگران استقلال قرار گرفت. قربانی که با یک کنترل خوب در حال حرکت موفق شد پاس خسرو حیدری را تبدیل به یک موقعیت کند، ضربه آخر را با عجله به توپ نواخت و نتیجه آن جاری شدن شعار حیاکن رها کن بر علیه قربانی در ورزشگاه آزادی شد.
استقلال به دنبال استخدام یک مهاجم خارجی است اما تا آن زمان باید به مهاجمان کنونیاش اکتفا کند. شهباززاده که قراردادش با استقلال را فسخ کرده و حالا شفر باید تصمیم بگیرد که چه کسی را به عنوان مهاجم نوک تیمش در بازی با پدیده به میدان بفرستد. هواداران استقلال چندان از عملکرد قربانی و انصاری راضی نیستند و بنابراین اگر شفر بخواهد تحت تاثیر شعار حیاکن رها کن بر علیه قربانی، این مهاجم را نیمکتنشین کند آنگاه باید ار بین جابر انصاری و فرشید اسماعیلی حداقل یک بازیکن را در خط حمله قرار دهد. دو بازیکنی که در گلزنی چندان هم بهتر از قربانی نبودهاند.
از طرفی بازی دادن به قربانی در بازی با پدیده این بازیکن را تحت فشار عصبی بیشتری نسبت به قبل قرار خواهد داد و این موضوع میتواند موجب افت کیفیت فنی او شود. نیمکتنشین کردن او نیز نشان میدهد که برای شفر نظر هواداران و تماشاگران اهمیت زیادی دارد.