اصلا شاید بهتر بود همان موقع که استقلال 6 گل از العین خورد منصوریان استعفا می داد

هفته هفتم لیگ برتر با یک اتفاق مهم استارت خورد؛ علیرضا منصوریان از سمت خود استعفا داد تا حالا استقلال سرمربی نداشته باشد.

علیرضا در حالی تصمیم به استعفا گرفت که هیچ کس جلویش را نگرفت. زمانی رفت که به قول خودش برای اولین بار سکوها علیهش بودند. وقتی تصمیم به جدایی گرفت که خاطرات خوب او با این تیم لکه دار شده بود. البته او اجازه نداد اوضاع وخیم تر شود و قبل از اینکه هیئت مدیره و باشگاه برایش نسخه بپیچند؛ خودش عطای سرمربی گری استقلال را به لقایش بخشید و گفت: من با استقلال به ته خط رسیدم.

با این حال این سوال در بین علاقمندان متبادر می شود که اصلا چرا کار به اینجا کشید؟ چرا هوادارانی که برای منصوریان روزی هورا می کشیدند حالا به او لقب پیتزافروش دادند و برایش حیاکن رها کن گفتند و بی رحمانه خواهان جدایی اش شدند.

خیلی ها در این بین مقصر بودند. هم مدیریت، هم بازیکنان، هم بدشانسی و هم خود منصوریان و حتی هواداران. اکثر این اشتباهات هم بعد از بازی العین کلید خورد. وقتی که منصوریان بعد از آن باخت تحقیر آمیز با نتیجه 6-1 زیر حرفش زد و به جای دو سه تغییر در تیمش خانه تکانی کرد. وقتی که مدیریت حمایت همه جانبه نداشت و برخی از اعضا به مخالفت های خود ادامه می دادند. وقتی که بازیکنان یک به یک مصدوم شدند و دست علی منصور را خالی گذاشتند. وقتی که طبق گفته منصوریان یک بازیکن قداست مربیگری را شکاند.

اصلا شاید بهتر بود همان موقع منصوریان استعفا می داد و نمی گذاشت کار به اینجا بکشد. او شش گل از العین خورده بود اما هواداران رهایش نکرده بودند. شاید همان موقع اگر او کنار می رفت الان هیچ کس علیه اش موضع نمی گرفت و خیلی بهتر همه چیز به اتمام می رسید اما اینطور نشد و کلی اتفاق بد و زشت بعد از بازی با ذوب آهن رخ داد. اتفاقاتی که مرور مجدد آن اصلا جالب نیست...