در نیم فص لدوم لیگ شانزدهم بود که باشگاه پرسپولیس با کش و قوس های فراوان موفق شد سروش رفیعی را به مدت نیم فصل در اختیار بگیرد.ارزش این قرارداد ۸۰۰ میلیون تومان به مدت نیم فصل بود.
این نقل و انتقال برای رفیعی مشتریان زیادی از خارج از کشور به ارمغان آورد در واقع این باشگاه پرسپولیس بود که در اختیار رفیعی شد.
البته عملکرد نسبت مثبت سروش در نیم فصل دوم و اخلاق این بازیکن باعث شد که این بازیکن محبوبیت زیادی بدست آورد.
پرسپولیس که به لحاظ دیده شدن بهترین باشگاه در منطقه است باعث شد تا شماره ۷ پرسپولیس مشتریان زیادی بدست آورد و با قراردادی به مراتب بالاتر از پرسپولیس و به ارزش ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون راهی لیگ قطر شود.
به راستی اگر پیوستن به پرسپولیس نبود این بازیکن این همه خواهان بدست نمی آورد.
از نظر پیشرفت فوتبالی هم پرسپولیس در جمع ۸ تیم آسیاست و بیشتر از هرتیمی می توانست برای این بازیکن خوب باشد و به هیچ وجه از نظر فوتبالی الخور و پرسپولیس قابل مقایسه نیستند؛
شاید دوستان و نزدیکان رفیعی عامل دعوت نشدن این بازیکن به تیم ملی را حضور در ایران بدانند.
در واقع سرمربی تیم ملی بازیکنی را دعوت میکند که لژیونر باشد فرق نمی کند کدام تیم باشد تیم متوسط لیگ کرواسی به مسلمانی که در تیم پرسپولیس که در ۸ تیم برتر آسیا حضور دارد و عملکرد بسیار خوبی داشته تریح داده می شود.
شاید مهم ترین عامل برای انتخاب تیم درجه دوم الخور نسبت به پرسپولیس همین اسم لژیونر شدن و خارج از کشور باشد.