لوکاکو آمد و حال رونی مانند اوایل فصل که زمزمه آخرین فصل حضورش به گوش می رسید، حال کاملا قطعی شده و بهترین گلزن تاریخ باشگاه باید کم کم آماده نوشتن نامه خداحافظی اش برای طرفداران شیاطین سرخ باشد؛ آن هم بعد از ۱۴ سال و روز ها و خاطره های شیرین و تلخ ، خدانگهدار داستان من و تئانتر رویا ها!...
رکورد شکنی های وین برای مورینیو بی اهمیت بود، آقای خاص و تفکرات او برای رونی جایی نداشت، همان طور که برای بسیاری دیگر چون کاسیاس و دلایل خاص خودش جایی نداشته بود، این بیانگر این است که مورینیو به بزرگی بازیکن و افتخاراتش کاری ندارد، فقط به خود و برنامه های خودش ایمان دارد. چه از لحاظ فنی یا درز کردن اخبار باشگاه، باید مثل زانتی باشی، همیشه عالی و هیچ حاشیه ای، او که باشی در همه جای برنامه های مربی چون مورینیو جای داری..
بدون هیچ هیاهوی رونی را کنار گذاشت و با خرید های گران قیمتش حتی جایی برای او در هیچ پست نگذاشت، در دوران فن خال رونی و در بازی فینال مقابل کریستال پالاس که تنها جامی بود که در آن فصل فتح کردند، به عنوان کاپیتان در کنار کریک، پشت سر فلینی و راشفورد عالی ظاهر شد اما در دوران مورینیو و خرید پسر ارمنی چون میختاریان و پوگبا یعنی جایی برای او نیست، و رونی که مانند یک پیرمرد ۵۰ ساله ظاهر شد، انگار او از رونالدو و زلاتان پیرتر است و هیچ تلاشی برای تصاحب ترکیب ثابت نکرد و خودی نشان نداد .
سیزده گل در دوفصل گذشته و انجام پنجاه و سه بازی برای شیاطین آمار خوبی برای بهترین گلزن تاریخ باشگاه نیست و نخواهد بود. فرگوسن در کتابش گفت : رونی به علت شرایط جسمی اش نمی تواند همیشه در اوج باشد این یعنی برای منچستر همگان باید در اوج باشند چه رونی یا هر فردی دیگر..
سی و دو ساله می شود اما دوران زندگی فوتبالی اش طوری رقم خورده است که هواداران به او به یک چشم دیگر نگاه کنند، کسی برای ماندن او تظاهراتی انجام نمی دهد و قطعا مانند یک آوازه کودکانه باز همان خانه کودکی است که تو را به آغوش می گیرد و برگردد به خانه ای که در آن به هزاران آرزو اندیشه می کرد.
داستان مورینیو و رونی مانند یک جنگی می باشد که هیج خونریزی ندارد ، مربی کار خود را ادامه می دهد و رونی فقط نظاره گر است، نظاره گر ورود لوکاکو و خرید ها و تحویل بازوبند کاپیتانی به فردی دیگر ، حتی در خواست خروج کند و بگوید من میخواهم بروم ، گریه کند و برود زیرا او در رویا های خود در پایان فوتبالش تصمیم دیگری داشت اما برخلاف او پیش رفت.
همیشه آن چیزی که انسان توقع دارد و دوست دارد روزگار و این چرخ و فلک نمی چرخد، باید دید آینده او را به کدام سو خواهد برد، نامش در منچستر جاودان و برای همیشه ماندگار خواهد ماند اما در ادامه عمر فوتبالی اش باری دیگر اوج می گیرد یا غروب می کند و در داستان ها می گویند، از منچستر رفت و برای همیشه فوتبال برای او زیبا نشد..
مورینیو زیبا گفت: رونی بزرگتر از آن چیزی است که من و باشگاه بخواهیم برای او تصمیم بگیریم...
نویسنده: ابوالفضل کریم آبادی (صدر)