تغییرات گسترده در لیگ یک؛ مربیان حرفه ای یا سیاست مدار!

نادردارستانی؛ لیگ دسته اول فوتبال کشور از نیمه های راه هم عبور کرده و آرام آرام به روزهای حساس خود نزدیک می شود، لیگی که دارای فراز و نشیب های فراوانی بود و لرزش نیمکت که جای خود حتی به جایگاه مدیران عامل و اجرایی هم رحم نکرد تا متوجه شویم که فصلی بسیار متفاوت نسبت به دیگر فصل ها را تجربه می کنیم.

این فصل از رقابت های لیگ دسته اول فوتبال در حالی آغاز گردید که در همان هفته های اول 2 تیم از گردونه رقابت ها کنار گذاشته شدند( صبای قم و سیاه جامگان) تا این رقابت ها با 16 تیم ادامه یابد.

اما یکی  از نکات مهم در این مسابقات که هفته هجدهم آن را پشت سرگذاشته ایم؛ این نکته است که از 16 تیمی که در رقابت ها حضور دارند، 12 تیم با مربیانی که بازی های خود را آغاز کرده اند، همکاری خود را قطع نموده اند؛ یعنی 75 درصد از نیمکت های لیگ دسته اول دستخوش تغییر و تحول شده است که می توان یک آمار بسیار نگران کننده و حاوی پیام های خاص خود باشد.

وقتی به اسامی مربیانی که از تیم های خود جدا شده اند، نگاهی گذار می اندازیم، متوجه نام های بزرگی در فوتبال، حداقل در لیگ دسته اول فوتبال کشور می شویم که می تواند در جای خود باعث نگرانی باشد. مربیانی هم چون داودمهابادی، اکبر میثاقیان، محمدربیعی،فراز کمالوند، مهدی پاشازاده، محمودفکری، فرهادکاظمی، مجیدصالح،فرهادپورغلامی، علی سامره، اکبرمحمدی و مهردادشکاری، 12 مربی هستند که از تیم های خود جدا شده، یا به تیم دیگری پیوسته اند.

این مربیان را باید به سه دسته تقسیم کرد تا متوجه شویم که هر کدام در چه جایگاهی قرار دارند و دلیل ترک آنها از روی نیمکت تیم هایشان چه بوده است.

اول مربیانی که در تیم های خود نتیجه نگرفتند و در نهایت منجر به جدایی ازتیم خود شدند. مربیانی هم چون: داود مهابادی(شهرداری ماهشهر)، اکبرمیثاقیان (اروند خرمشهر)، مهدی پاشازاده(بادران تهران)، اکبر محمدی(خونه به خونه)، علی سامره(مس رفسنجان)، فرهادپورغلامی (ملوان)، مهردادشکاری(قشقایی شیراز)و مجید صالح(فجر شهید سپاسی)، این ها مربیانی بودند که علی رغم این که از اسم ورسم قابل توجه ای هم خیلی از آنها برخوردار هستند، ولی نتایج ضعیف در نهایت منجر به برکناری و یا استعفاء آنها انجامید و به غیر از اکبر میثاقیان و داود مهابادی، هیچ کدام از آنها نتوانستند تا زمان انتشار این مطلب به چرخه مربیان لیگ یک باز گردند. یعنی به عبارتی از 8 مربی که نتایج ضعیفی کسب نموده اند، 25درصد از آنها یعنی دو نفر به چرخه مربیگری در لیگ یک بازگشتند.

دومین دسته مربیانی بودند که نه به دلیل نتایج ضعیف، بلکه به آن چه که خود به ن تصور می کردند دست نیافتند و به همین دلیل استعفاء دادند، کسانی که نتایج آنها نمی توانست ضعیف باشد ولی بنا بر هر دلیلی از تیم خود استعفاء دادند.

مربیانی هم چون محمد ربیعی (آلومینیوم اراک) و فراز کمالوند (اکسین البرز) که براساس داشته هایی که داشتند به خصوص ربیعی، نتایج بدی هم گرفته نشد و بعد از سالها این تیم را یکی از مدعیان صعود معرفی نموده بود و فراز در اکسین هم اگرچه انتظار بیشتری می رفت ولی نمی توان به صراحت هم نتایج کمالوند را ضعیف دانست تا او را که سالها در لیگ دسته اول حضور نداشت، به فکر وا دارد که لیگ دسته اول بسیار متفاوت تر از گذشته می باشد و باید با برنامه ریزی بیشتری به این رقابت ها پا بگذارد.

اما سومین دسته شامل دو مربی به نام های فرهاد کاظمی(سرخپوشان پاکدشت)و محمودفکری(شاهین شهرداری ماهشهر) که نتایج فوق العاده ای با تیم های خود گرفته بودند و از جمله مدعیان صعود به لیگ برتر با تیم های خود بودند، می شود، مربیانی که علی رغم نتایج بسیار مناسب به یکباره از تیم خود جدا شده و تیم های جدیدی را انتخاب نمایند.

با این تفاسیر می خواهیم بدانیم چگونه می شود مربیانی که در آستانه صعود به لیگ برتر هستند، به یکباره تیم خود را رها نموده و سر از یک تیم دیگر می آورند؟!

سوال مهم تر این می باشد که چگونه می شود یک مربی که دارای قرارداد است و به تیم خود متعهد می باشد، هنوز مهر استعفایش خشک نشده و شب به نیمه نرسیده است، خبر از توافق با تیم دیگری می دهد تا از این پس سکان آن تیم رابر عهده بگیرد؟!

 اگر مربیان را بخواهیم صف بندی کنیم، شاید طبیعی باشد که مربیانی که نتایج ضعیف در تیم های خودکسب نموده اند، نباید به سادگی در تیم دیگری جذب شوند و اگر هم بشونددر یک پروسه زمانی ممکن است این اتفاق بیفتد در حالی که در مورد داود مهابادی و اکبرمیثاقیان این گونه نبوده و آنها خیلی زودتر از آن چیزی که فکرش را هم می کردیم به روی نیمکت بازگشتند!

در بین مربیان رده دوم که نتایج متوسطی گرفتند هم کمالوند به میدان بازگشت و جانشین محمد ربیعی در آلومینیوم ارام گردید، درحالی که خبری از ربیعی که با تیم نچندان مدعی آلومینیوم توانسته بود نتایج قابل قبولی کسب نماید، خبری نیست تا معادلات جذب مربی و دست های پشت پرده کمی پیچیده تر شود!

جان کلام این که مربیانی که هنوز از تیم خود جدا نشده و ساک خود را جمع نکرده اند و به تیم دیگری می پیوندند، از آن دسته مربیانی هستند که قبل ازاستعفاء با تیم دیگری توافق نموه اند که از اصول حرفه ای به دور بوده و بیشتر سیاستمدارانه رفتار می کنند تا حرفه ای، اگر چه این موضوع قطعا تکذیب می گردد ولی شواهد این چنین نشان میدهد. ر هر حال امیدواریم از این پس شاهد این گونه اتفاقات نباشیم که به یکباره نیمکت تیم ها دستخوش تغییرات شوند و همان شبانه یک مربی ر از تیم دیگری در آورد که این می تواند در آینده برای فوتبال کشور و تیم هایی که برنامه ریزی نموده تا به لیگ برتر صعود نمایند، یک آفت بزرگ باشد و ادامه این روند ممکن است حتی خیلی از اتفاقات غیرفوتبالی را برای صعود و سقوط به خطر بیاندازد!