نقدی بر آخرین نوشته احسان محمدی؛ فاصله تیترتان با واقعیت، از زمین بود تا آسمان ...
میلاد فاندر، امروز و در رسانه وزین فرهنگستان فوتبال با تیتری مواجه شدم که احوال من ابتدا از انتشار آن تیتر در این مجموعه متعجب و در ادامه با خواندن نام نامی نویسنده متعجب تر گشت!
شاید همان اندازه که از نگاه احسان محمدی به ابعاد اجتماعی و ... لذت می برم، به همان میزان نیز از ورود نا آگاهانه این بزرگوار به عرصه ورزش و یا عبارتی دقیق تر فوتبال کشور مان انتقاد دارم.
بر همگان مبرهن است که تاثیر یک مقاله در وهله اول از تیتر آن است و نویسنده در گام اول دچار یک خطای محاسباتی شد که در قالب همان تیتر خود نیز آن را بروز داد.
واقعیت ماجرا این است که تیتر " چند می گیری کارشناس فوتبال تلویزیون بشی ؟ " از دید شما به وضوح بیان گر اختلاف در پرداختی تهیه کنندگان به میهمان و کارشناس برنامه مورد نظر است که به افکار عمومی این ذهنیت را متبادر می سازد که اگر دریافتی فلان مهمان و یا بهمان کارشناس کم تر باشد، اوست که از شانس بیشتری برای ورود به استودیوی " جعبه ای که دیگر جادو نمی کند " برخور دار خواهد بود.
برادر و استاد عزیزم؟
فاصله تیتر شما با واقعیت فوتبال ایران از زمین است تا آسمان ...
بهتر نبود نوشته ای چون:
" چند می گیری کار شناس تلویزیونم کنی؟! " را برای تیتر نوشتارتان بر می گزیدید؟
اما البته که بهتر نبود!
چون آن وقت قطعا با نگاه و عرایض تان که مستخرج اطلاعات تان در مقاله مذکور نیز است ، هم خوانی نداشت.
آقای محمدی و مخاطبان عزیز
امروز متاسفانه در دورانی به سر می بریم که یک بازیکن مطرح فوتبال به محض بازنشستگی، به صرف ارتباط و دارا بودن زبان مشترک با مجریان و تهیه کنندگان سیما، نه تنها حاضر است رایگان تصویر وی به روی آنتن برود که حتی پس از مدتی و به محض آن که سکان هدایت تیمی را به دست گرفت ، می بایستی سریعا در مقام جبران بر آید و بازیکن ، مربی و ... مورد نظر همان افرادی که از وی یک شبه کارشناس و بعدا مربی ساختند را نیز به استخدام در آورد!
در میان اخبار
می بینید برادر ؟!
پس چک و چانه زدن کارشناسان با تهیه کنندگان برای دریافت پول بیشتر نیست که کارشناس فوتبال را مشخص می کند و این میزان پایبندی و ظرفیت امتحان پس داده آنان در زمان بازی گری است که چون نشان داده اند الطاف مجریان و تهیه کنندگان را در آینده فراموش نخواهند کرد ، فرصتی به دست می آورند تا به زبان بازی سخیف و با سطحی نازل در آنتن تلویزیون بپردازند.
عالی جنابان ؟
نویسنده به آن چه ادعا می کند واقف و به لطف خط قرمز های حقوقی و ... تنها به پاره ای از زد و بندهای پشت پرده فوتبال ایران ورود کرده است.
در شبکه ای ورزشی برنامه ای پخش می شود که دو مرتبه در هفته و شب ها دست پخت روزانه خود را به صرف شام به خورد مخاطبان کم شمارش می دهد و با فلفل ، نمک و زرد چوبه ای به مقدار لازم ، مربیان خود را با زیرکی روانه باشگاه هائی که دست شان به دهان شان می رسد می کند و ادامه ماجرا ...
حال به چرائی بیکار نماندن برخی مربیان بی کار نامه و جا به جا شدن های متوالی آن ها از باشگاهی به باشگاه دیگر پی بردید ؟! یا بیشتر توضیح بدهیم ؟!
همان مربیانی که به دست اربابان شان در تلویزیون ، روزنامه ها و ... حتی بعد از تمام ناکامی های شان در نتیجه گیری و کار نامه ضعیفی که از خود بر جای گذاشته اند ، کما کان حمایت می شوند و این چرخه فساد در فوتبال ایران را تکمیل کرده اند ؛
راستی!
شاید تیتر شما آن قدر هم بد نبود!
اما واقعیت فوتبال ایران آن قدر تلخ است که اجازه کوچک ترین خطائی را حتی به قلم ورزان ماهری چون شما نیز نخواهد داد!
