چند کلام کوتاه با رامین رضاییان

رامین جان! آخرین سکانس مهمی که از تو به یاد داریم همان دربی اخیر تهران است. نیمه دوم هنگام تعویض و خروج از بازی آن هم به دستور شخصی که تو را به این جایگاه رسانده بود با اخم و غرور دستبند قرمزت را روی زمین پرت کردی و به سمت نیمکت رفتی. در آن موقع فکر نمی کردی که اگر روزی یک چسب را بکنی و بخواهی دوباره بچسبانی فایده ندارد؟!

در این یک سال و اندی که در کنار ما بودی و هستی اتفاقات تلخ و شیرین زیادی را از تو بیاد داریم. به روزهای تلخ کاری نداریم اما یکی از شیرین ترین صحنه ها در این فصل، اشک های خاطره انگیزت پس از پاس گل دقیقه 86 به مهدی طارمی در دیدار با صنعت نفت آبادان بود که اوج تعصب و عشقت را بار دیگر ثابت کردی و دوباره در آن شب از نو پوست انداختی. جالب است بدانی حالا کمتر از یک ماه دیگر بازهم به مصاف همین تیم آبادانی خواهیم رفت!

اما متفاوت تر از آنی که به سادگی از تو عبور کنیم؛ نمی شود دوستت نداشت! تو در بخشی از خاطرات این پرسپولیس بیادماندنی نقش داشتی و همین امر تو را محبوب قلب های ما کرده است. پس همان رامین بازی با صنعت نفت باش و در زادروزت از نو آغاز کن.

 همه ی بیست و هفت شمع تولدت را با هم فوت می کنیم تا آن چسب را بار دیگر بچسبانیم!

تولدت مبارک!/ حسین ماهانی