قلبی که بالاخره از کار ایستاد و فوتبال ایران و خوزستان را بار دیگر سیه پوش کرد

اتفاقی که آنقدر تلخ، دردناک و شوک آور بود که با از حرکت باز ایستادن تیک تاک قلب یکی از بزرگان فوتبال خوزستان، قلب فوتبال کشور دگر باره به درد آمد .

بالاخره بیماری قلبی لعنتی کار خویش را کرد و اینقدر مرد نازنین فوتبال خوزستان را برای چندمین بار پیاپی طی سالیان اخیر شکنجه داد تا در نهایت علی اصغر دوستانی، آنالیزور، تحلیلگر، کارشناس و مفسر برجسته فوتبال کشور به لقا الله پیوست .

علی اصغر دوستانی برادر زنده یاد اسفندیار دوستانی بود که هر 2 از نوابغ فوتبال کشور بودند .

ایشان سالهای متمادی بعنوان بازیکن و مربی ای برجسته و تحلیلگری بی نظیر در حوزه های مختلف فوتبال کشور خودنمایی کرد ، اما همانند اکثر بزرگان و زحمتکشان فوتبال، هیچگاه به حق واقعی خویش نرسید .

تماشاگران آن روزهای تیم های صنعت نفت آبادان، استقلال آبادان، مهاجرین ماهشهر و... بازی های بیاد ماندنی زنده یاد اصغر دوستانی را هنوز بخوبی در خاطر دارند .

شاگردان ایشان در تیم های نفت امیدیه، نفت آبادان، عملیات غیرصنعتی، پاس ماهشهر و... نیز ، در عرصه شاگرد و استادی از ایشان بسیار آموخته اند .

اصغر دوستانی با آن استایل خاص خود و ریش منحصر به فرد خویش، آن چنان مسائل فوتبال استان و کشور را به کرات و بصورت کاملا علمی، دقیق و پرحرارت در صدا و سیمای خوزستان تحلیل می کرد که حتی اگر به کسانی که ایشان را نمی شناختند، گفته می شد ایشان مدرک مربیگری A خویش را از کشور انگلستان گرفته و 3 سال بعنوان آنالیزور در تیم آرسنال همکاری نموده، بدون هیچ شک و تردیدی بر گفته های ما و علم ایشان صحه میگذاشتند. اما افسوس که این نگین پنهان و پتانسیل عظیم در شهر ماهشهر و استان خوزستان، به مثابه تمام پیشکسوتان و زحمتکشان ورزش، از چشم مدیران عامل و مسولین تربیت بدنی خوزستان پنهان ماند تا اینگونه و پس از مبارزه ای چندین ساله با بیماری ، در بیمارستان پتروشیمی شهرک بعثت ماهشهر ، این چنین مظلومانه دار فانی را وداع گفته و به همسر فداکار و مهربان خویش بپیوندد .

صحبت از همسر ایشان شد .

همسری صبور، زحمتکش و فرزندانی شایسته که در موفقیت های این مرد سرد و گرم چشیده فوتبال ، نقشی بزرگ و اساسی داشتند . همسری آنقدر عزیز که زنده یاد دوستانی وصیت کرد که پس از مرگ، در نزدیک همسرش و در همان امیدیه به خاک سپرده شود تا این دوری چند سال، با دیداری مجدد و زندگی ای جاودانه، اینبار در جوار خدای متعال ادامه پیدا کند .

خاطرم هست سالها پیش که جناب دوستانی مسول کمیته آموزش فوتبال خوزستان بود ، در آخرین روزهای حیات همسرشان ، به اتفاق ایشان از ماهشهر به هیات فوتبال آمدند . جناب دوستانی در نزد همسر خویش ، مرا بسیار تکریم و شرمنده فروتنی خویش نمودند .

چند روز بعد با شنیدن خبر فوت همسرشان، در تماسی تلفنی که جهت عرض تسلیت خدمت جناب دوستانی داشتم ، غم، حزن و اندوه در صدایش به وضوح پیدا بود و مشخص بود شخصیت مهربان و عاطفی ایشان آسیب فراوانی دیده . میگفت:  «آقای بابادی، عزیزم ، بستگان و عزیزان آدم فوت میکنن، اما همسر یک چیز دیگه است گلم» و آنجا بود که با عمق وجودم پی بردم عشق و ارادتش به همسرش بی نهایت بود و عاشقانه وی را دوست می داشت .

اصغر دوستانی  که یک جنتلمن واقعی بود و جز کلمات عزیزم و گلم لغتی بر زبانش جاری نمی شد و همگان را در هرسن و سالی عزیزم و گلم خطاب می کرد، همیشه جواب تماسم را میداد و تحلیل ها و آنالیزهای مرا با وسواس خاصی بررسی می کرد، چند روز قبل مرگش، در تماسی که با هم داشتیم، مرا بسیار راهنمایی کرد و تمایلی به قطع کردن تلفن نداشت . گویا میدانست آخرین توصیه هایش را تقدیم من میکند . در انواع مسائل مختلف فوتبال، آنالیز و ارائه راهکارهای موفقیت، مثل همیشه و با ولعی خاص به من ایده و راهکار میداد ، ولی نمیدانستم چرا  تماس را قطع نمی کرد و این مکالمه آخر اینقدر طولانی و مفصل شد؟ اگر میدانستم که این آخرین تماس و توصیه های وی به من است ، ساعتها و چه بسا روزها با وی هم کلام میشدم ، ولی افسوس که عمر گل کوتاه است . آخرین جملات وی و تن صدایش را تا این لحظه در گوش خود احساس میکنم که به من مکررا تاکید میکرد : « آقای بابادی سعی کن هم در طول و هم در عرض دانش خودت را بالا ببری، زیرا در گذر زمان، در طول پیشرفت خواهی کرد، ولی به شرطی به اوج قله موفقیت خواهی رسید که در جزئیات و هر آنچه مربوط به حوزه های تخصصی ورزش خصوصا فوتبال است، دانش خویش را بالا برده و دوره های عرضی را طی کنی ، زیرا این دوره ها مهمتر از گذر زمان و رشد طولی هستند . میگفت سعی کن از زمان جلوتر حرکت کنی و در زمان جلو بروی. »

وقتی از ایشان میخواستم نقاط ضعف و قوت تحلیل های مرا به من بگوید ، علیرغم حضور کمرنگ ایشان در فضای مجازی بعلت بیماری قلبی، تمامی مقالات مرا واو ننداز و با سعه صدر میخواند و مو به مو مرا راهنمایی میکرد و اینقدر خاکی بود که میگفت: «عزیزم فکر نکن من خیلی اطلاعات دارم ، من 1 آدم خیلی معمولی ام گلم .»

بله اصغر دوستانی خوش رو و مهربان که سالها پیش با مرگ همسرش، برای اولین بار قلبش  برای همیشه به درد آمد، چندین سال این رنج را با دل شکسته و زخم خورده خویش به جان خرید و پس از اینکه چند ماه قبل نیز بمدت 1 هفته در کما بود و با مرگ دست و پنجه نرم کرد و با نجات از این برزخ رنج آور و پس از شکست دادن مرگ، مجددا پرقدرت تر از گذشته در عرصه خدمت به فوتبال ظاهر شد، بالاخره دوری از همسر مهربانش را تاب نیاورد و با این دنیای خاکی وداعی زود هنگام داشت .

اصغر دوستانی حقیقتا معلم اخلاق بود .

 اکنون روی سخنم با مسولان محترم  ورزش استان و کشور است :

به شما توصیه می کنم تا بزرگان و پیشکسوتان ورزش خوزستان و کشور، با نفس های گرمشان گرما بخش جامعه ورزشی و چراغ راهنمای ما جوانان در مسیر پر پیچ و خم و ظلمانی ورزش هستند، به هر شکل ممکن قدرشان را دانسته و بدانید که اگر چنین نکنید و ذره ای کوتاهی کنید ، آیندگان نیز با شما چنین خواهند کرد و سنین بازنشستگی خویش را ، تنها و در اوج غربت خواهید گذراند .

یاد و خاطره اصغر دوستانی مرد باسواد فوتبال خوزستان و همسر گرامیشان گرامی باد .

ان شاالله خدای متعال روح این بزرگواران و تمامی پیشکسوتان و بزرگان ورزش خصوصا فوتبال کشور را قرین رحمت واسعه خویش قرار دهد .

نویسنده: محسن بابادی /آنالیزور و تحلیلگر فوتبال کشور