این روزها شایعاتی مبنی بر بازگشت احتمالی سروش رفیعی به پرسپولیس به گوش میرسد؛ اتفاقی که اگر رخ بدهد شاید سرخپوشان را از هر خرید دیگری بینیاز کند. با این وجود حتی اگر سروش هم بر نگردد، باز بعید به نظر میرسد بازیکنی همچون سیامک نعمتی شانس چندانی برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی برانکو در آغاز فصل داشته باشد. با توجه به حضور منشا، او احتمالا در کنار مهدی طارمی به عنوان مهاجم به میدان خواهد رفت و طبعا وحید امیری یک خط عقب برمیگردد. در این شرایط و اگر کسی از پرسپولیس نرود، امیری در کنار محسن مسلمان، فرشاد احمدزاده و کمال کامیابینیا خط هافبک سرخپوشان را تشکیل خواهند داد. اگر هم این وسط سروش برگردد که باز کار برای نعمتی سخت میشود و احتمالا فرشاد احمدزاده هم باید در کنار او روی نیمکت بنشیند. این شرایط ممکن است موجب ندامت زودرس نعمتی از حضور در پرسپولیس شود و شرایطی شبیه وضع ساسان انصاری در فصل گذشته را برای او به وجود بیاورد. با این حال بدترین انتخاب ممکن برای نعمتی، تکرار انتخابی است که پارسال ساسان کرد!
مسلما همه فوتبالیستها دوست دارند تا حد ممکن بازی کنند؛ به خصوص آنهایی که با هزار امید و آرزو از یک تیم کوچک به باشگاه بزرگتر منتقل میشوند. طبعا هیچکس دوست ندارد نیمکتنشین باشد و این در مورد سیامک نعمتی هم صدق میکند. با این حال خوب است بازیکن جدید پرسپولیس آستانه تحمل بالایی داشته باشد و حتی اگر سروش برگشت هم زود دلسرد نشود. فوتبال بالا و پایین زیاد دارد، مصدومیت و محرومیت و جنگ و دعوا دارد و همیشه همه چیز آنطوری که روی کاغذ تنظیم شده پیش نمیرود.
پارسال پرسپولیس دو بازیکن تازهوارد به نامهای ساسان انصاری و صادق محرمی گرفت. همه فکر میکردند نفر اول آمده که ستاره شود و نفر دوم فقط روی نیمکت خواهد نشست، اما اولی ظرف چهار هفته ول کرد و رفت تا دومی جناح راست پرسپولیس را به نام خودش سند بزند، به عنوان بازیکن اصلی این باشگاه جام قهرمانی را بالای سر ببرد و البته به جمع هشت تیم برتر قاره برسد. سیامک اگر نگران سروش یا بقیه اسمیهای پرسپولیس است و فکر میکند جایش در پیکان راحتتر بود، میتواند ول کند و برود، اما اگر اهل مبارزه است میتواند بماند و صادق محرمی دوم پرسپولیس باشد. حق انتخاب با خود اوست!