بدون تردید رامین رضاییان از نظر فنی بازیکن بسیار خوبی است که با ارسالهای دقیقش میتواند به هر تیمی کمک کند. او در همین فصل پرفراز و نشیب هم هر زمان برای پرسپولیس به میدان رفت موثر بود و توانست به تیمش کمک کند. با این وجود اینطور به نظر میرسد که عدم حضور رامین در پرسپولیس با وجود همه معایبش، حداقل یک حسن فنی هم برای این تیم دارد؛ اینکه سرخپوشان اتکای کمتری به ارسال از کنارهها پیدا میکنند و بیشتر روی بازی در عمق متمرکز میشوند. تیم برانکو با وجود در اختیار داشتن پاسورهای توانمندی مثل سروش رفیعی و محسن مسلمان، توانایی زیادی در باز کردن درهای خط دفاعی حریف دارد. با این وجود وقتی ارسالکننده بامهارتی مثل رضاییان در این تیم باشد، ناخودآگاه خیلی از توپها به کنارههای زمین هدایت میشود. در حال حاضر بعد از اخراج رامین رضاییان پرسپولیس شش بازی رسمی برگزار کرده که طی آنها بارها عمق دفاع حریفان را شکافته و بعضا گلهای مهمی هم به ثمر رسانده است. گل وحید امیری به الوحده امارات و نیز گلهای مهدی طارمی به الریان قطر، نفت تهران و پیکان از جمله تلاشهای موفق پرسپولیس برای نفوذ از عمق بوده است. حتی گل انفرادی و زیبای علیپور به پیکان هم شرایط مشابهی داشت و از پاس کمال کامیابینیا پشت مدافعان حریف شروع شد. البته که حضور مدافعان کناری از جنس رامین رضاییان برای هر تیمی میتواند یک موهبت باشد، اما در حال حاضر پرسپولیس در اثر این غیبت به نوع متفاوتی از بازی روی آورده که ابزار مناسب آن را هم در اختیار دارد.
کپی لینک کوتاه خبر: https://fartakvarzeshi.com/d/3nydvx