برانکو ایوانکوویچ در بازی با الوصل، بعد از مدتها ربیعخواه را روی نیمکت گذاشت و در طول نود دقیقه، از او استفاده نکرد. البته تیم او، باز هم با دو هافبک دفاعی به زمین رفت و این بار حسین ماهینی در کنار کامیابینیا حضور داشت. نکته جالب، عملکرد ماهینی در این مسابقه بود. ماهینی دقیقا وظایفی مشابه ربیعخواه در این مسابقه داشت و هیچ نقشی، در حملات یا حتی طراحی آنها بازی نکرد.
ماهینی در این مسابقه ۴۸ پاس داد که بیشتر آنها، به کمال کامیابینیا نزدیکترین بازیکن به او در زمین مسابقه بود. سیدجلال بعد کامیابینیا، در رده دوم قرار داشت و بیشترین پاس را از ماهینی گرفت. از ۷ بازیکنی که بیشترین پاس را از ماهینی در این مسابقه گرفتند، ۶ نفر دروازهبان، مدافعان و دیگر هافبک دفاعی پرسپولیس بودند و ماهینی عملا هیچ تلاش و نقشی در بازیسازی تیم و انتقال توپ از دفاع به حمله بازی نکرد. تنها ۱۰ پاس از ۴۱ پاس ماهینی به هافبکهای تهاجمی پرسپولیس بود و او هیچ پاسی، به علیپور نداد.
گراف پاسهایی که ماهینی در این بازی داده، نقش او در زمین را بهتر نشان میدهد. ماهینی در این بازی، فقط دو بار تلاش کرد توپ را به محوطه جریمه حریف برساند و در هر دو بار، ناموفق بود. او بیشتر پاسهایش را دور از محوطه جریمه حریف داد و مقصد بیشتر آنها هم عرضی یا رو به عقب بودند. دقیقا همان نقشی که ربیعخواه، در بازیهای قبل داشت. بر خلاف کمال که بارها مقصد پاسهایش، محوطه جریمه حریف یا اطراف آن بود.
فعلا حذف ربیعخواه از ترکیب پرسپولیس، نقش او را حذف نکرده است. بازیکنی که بدون ریسک، توپ را به بقیه بازیکنان بدهد و بیشتر از زمین حریف، زمین خودی را برای پاس داده نگاه کند.