عجیب از این نظر که برانکو ترکیب برنده را به ندرت تغییر میدهد و بازیکنان مصدوم و محروم کار سختی برای بازگشت به ترکیب دارند. البته در مورد یکی دو بازیکن مثل سیدجلال و امیری این نکته صدق نمیکند. به همین دلیل بازی کردن احمدزاده که در بازی با پیکان محروم بود و نیمکتنشینی مسلمان تصمیمی فراتر از یک تصمیم فنی از سوی برانکو بوده است. به خصوص اینکه مسلمان اصلا فرصت بازی در برابر سپاهان را بدست نیاورد.
برانکو چندی پیش در یک مصاحبه تلویزیونی دلیل کنار گذاشتن پیام صادقیان و رامین رضاییان را قدم گذاشتن این بازیکنان در مرز حاشیه دانست. اینکه این بازیکنان مستعد به هم ریختن جو تیم و ایجاد یک حاشیه بودند. حالا میتوان با کمی سختگیری این تعریف را برای محسن مسلمان هم به کار برد. تحرکات بیرون از زمین مسلمان از چشم برانکو دور نمانده و این مربی با نیمکتنشین کردن مسلمان و تاکیدش در مصاحبه پس از بازی بر استفاده از نفرات بازی با سپاهان در بازیهای آینده، نشان داد که از هافبک طراحش دلخور است.
برانکو خوب میداند که در فوتبال ایران مقابله نکردن با حواشی بازیکنان چه هزینه سنگینی در پی دارد و به همین دلیل از همان روز اول حضورش در پرسپولیس بنا را با برخورد جدی با بازیکنان حاشیهساز تیمش گذاشت. اخراج صادقیان اولین اقدام برانکو در این راستا بود و او با این کار خود گربه را دم حجله کشت. این روزها که پرسپولیس به دلیل محرومیت از پنجره نقل و انتقالات تابستانی مجبور به تمدید قرارداد با بازیکنان فعلیاش است، برانکو خوب میداند که باید همچنان جایگاه بازیکنان را به آنها یادآوری کند تا در پشت نیاز باشگاه به تمدید قرارداد با آنها، متوهمانه خود را بزرگتر از تیم نپندارند. اتمام حجت برانکو با بازیکنان و اعلام اینکه هر کس که بخواهد میتواند تیم را ترک کند در همین راستاست. نیمکتنشینی مسلمان در بازی با سپاهان که احتمالا در بازی بعدی نیز ادامه خواهد یافت، پیام مهمی به این بازیکن و سایر بازیکنانی است که این روزها با جمع شدن حول حسین هدایتی، در حال روشن کردن شعلههای یک حاشیه هستند.