دلایل جذاب نبودن دربی88 و چرایی عدم جذابیت شهرآوردهای تهران

سیدامین حسینی؛ دربی هشتاد و هشت هم به پایان رسید.یک تساوی بدون گل دیگر و البته یک بازی سرد،کسل کننده و بدون صحنه ای قابل ذکر.بیستمین تساوی بدون گل دربی با ششمین تساوی بدون گل دهه نود همراه بود.چهلمین دیداری که دو تیم در دربی با تساوی به پایان می رساندند.با نگاه به آمار بازی افت کیفی دو تیم نسبت به دیدارهای قبلی خود مشهود بود.دو تیم پنجاه درصد بازی های قبلی خود پاس رد و بدل کرده بودند و البته درصد پاس های صحیح آن ها چیزی حدود پنجاه درصد بود.آمارهایی غیر قابل مقایسه با دیدار های قبلی دو تیم.

اما به راستی چه عواملی دست به دست هم می دهند تا دربی سرخابی ها با در برگرفتن بیش از نیمی از ستاره های فوتبال ایران جذاب نباشد؟

۱-استرس و فشار روانی:از هفته ها قبل از دربی رسانه ها و مطبوعات به این دیدار می پردازند و کری خوانی ها در بین روزنامه های منتسب به دو تیم شروع می شود.برنامه های تلویزیونی و اغلب فوتبالی نیز آتش زیر خاکستر را شعله ور می کنند.مربیان و بازیکنان فشار ذهنی و روانی زیادی را قبل از دربی متحمل می شوند و قطعا بدون تمرکز کافی پا به میدان می گذارند.

۲-احتیاط بیش از اندازه مربیان:کافی است دربی ها را با دقت بیشتری تماشا کنید.به جز معدود دیدارهای جذابی که دیده شده در بقیه بازی ها احتیاط شرط اول مربیان دو تیم است.آن ها به ندرت به مدافعان کناری خود اجازه نفوذ می دهند.در دربی هشتاد و هشتم مدافعان کناری پرسپولیس به ندرت نفوذ می کردند و شفر نیز که به بازی روی زمین علاقه خاصی دارد،دور کردن توپ از یک سوم دفاعی خود را با ارسال های توپ های بلند به یک سوم دفاعی پرسپولیس در دستور کار قرار داده بود.اتفاقاتی که در اغلب دربی ها از مربیان دو تیم شاهد هستیم.ماحصل این تصمیمات از سوی مربیان عدم ایجاد موقعیت های مناسب برای گل زنی بود.به طوری که هر دو تیم جمعا سه ضربه در چهار چوب داشته اند.ضرباتی که چندان هم خطرناک به نظر نمی رسید.

۳-همه راضی به نباختن:نباختن در دربی مهم ترین اصل است.مربیان برای نباختن در دربی بردن جنگ های میانه میدان و گرفتن مرکز زمین از حریف را در دستور کار خود قرار می دهند.یک بازی کاملا فیزیکی و درگیرانه.دو تیم در دربی اخیر پنجاه و یک بار مرتکب خطا شدند.کمتر از هر دو دقیقه یک خطا!

این موضوع وجه مشترک تمام دربی ها است.

۴-دلخوش به ضربات ایستگاهی و کرنرها:استفاده از ضربات ایستگاهی و کرنر ها تنها راه رسیدن گل توسط تیم ها در این گونه بازی ها است.دو تیم نیک می دانند علاوه بر بازی فیزیکی و درگیرانه نباید در یک سوم دفاعی خود مرتکب خطا و اشتباه منجر به کرنر شوند.به همین دلیل اغلب دربی ها با تعداد کرنر های کم تعداد و البته ضربات ایستگاهی انگشت شمار به پایان می رسد‌.

دیدار سرخابی ها خواه یا ناخواه همراه با حساسیت خواهد بود اما آن چه ضروری به نظر می رسد تغیر ذهنیت بازیکنان و البته مربیان برای این دیدار است.از تاثیر گذاری رسانه ها نیز نباید به سادگی عبور کرد اما به واقع تا زمانی که ذهنیت ها نسبت به این دیدار و نتیجه حاصل از آن تغیر نکند ما هم چنان شاهد یک دیدار سرد،بی روح و کسل کننده خواهیم بود.

به امید روزی که شاهددربی هایی جذاب و پرگل باشیم.