پرسپولیس باید با این وضعیت کنار آید؛ چاره دیگری ندارد. مربیان لیگ پس از سعی و خطا فهمیدهاند که بهترین دفاع در مقابل پرسپولیس، دفاع اتوبوسی است. این عبارت دفاع اتوبوسی برای تحقیر به کار نمیرود. سبکی از دفاع است با تعداد نفرات زیاد در یکسوم دفاعی. فیروز کریمی هم به مانند هومن افاضلی به جای اینکه انرژی بازیکنانش را صرف پرسینگ در میانه میدان و یا در زمین پرسپولیس کند، بازیکنانش را به صورت متراکم در زمین خود و در جلوی دروازه نگه داشت تا فضاهای نفوذ را از پرسپولیس بگیرند. هر چه زمان بازی میگذرد گل زدن در برابر تیمی با دفاع اتوبوسی سختتر میشود. اما زدن یک گل در نیمه اول میتواند تمام تاکتیکهای دفاعی حریف را نقش بر آب کند.
برانکو و پرسپولیس باید با این وضعیت کنار آمده و راهحلی برای آن بیندیشند. دو مهاجم پرسپولیس توانایی چندانی در چرخیدن به سمت دروازه حریف و رها شدن از یارگیری مدافعان را ندارند. هم علیپور و هم منشا مهاجمان فضاهای خالیاند. آنها در حالت ایستا نمیتوانند چندان خطری برای مدافعان داشته باشند. به همین دلیل تحت یارگیری فشرده حریف اغلب پشت به دروازه صاحب توپ شده و بدون آنکه بتوانند به سمت دروازه چرخیده،پاس رو به جلو داده یا برای خود خلق موقعیت کنند، یا پاس رو به عقب میدهند و یا توپ را لو. در مقابل تیمی با دفاع اتوبوسی نیاز به بازیکنان تکنیکی و خلاق بیش از پیش حس میشود. بازیکنی که بتواند تراکم خط دفاعی را به هم بزند. منشا و علیپور این قابلیت را ندارند. به همین دلیل هافبکهای پرسپولیس مجبور میشوند توپ را به کنارهها ببرند. در این حالت است که باید برانکو فکری برای نظم تاکتیکی بازیکنانش کند. باید به آنها یاد بدهد که چگونه وقتی به بازی عرض داده میشود، با حرکات بدون توپ فضاهای خالی هر چند کوچک در مخوطه جریمه ایجاد کرد.
برانکو اگر قهرمانی زودهنگام و بدون دردسر میخواهد باید فکری به حال دفاع اتوبوسی حریفان کند. نه تنها برای این فصل که تا نیمفصل فصل بعد که امکان خرید بازیکن جدید ندارد باید با همین داراییهای فعلیاش به خط حملهاش قدرتی دوباره ببخشد.خط حملهای که قادر باشد در میان مدافعان متراکم حریف برای خود خلق موقعیت کند.