در حالی که ادینیو، فرزاد حاتمی و مهدی شریفی مهاجمان کلاسیک سرخپوشان تبریزی هستند، قلعهنویی تصمیم گرفت تا شهباززاده را هم به تبریز ببرد. خرید شهباززاده در نگاه اول چیزی به جز اضافهکاری نبوده و فقط ترافیک را در خط حمله تبریزیها بالا برده است؛ اما با توجه به بازیهای اخیر تراکتور، قلعهنویی برای تغییرات اساسی تیمش دست روی مهاجم سابق استقلال گذاشت.
بعد از جدایی سروش رفیعی در پایان نیم فصل اول، تراکتورسازی نتوانست بازیهای زیبای نیمه ابتدایی فصل را تکرار کند و اگرچه در امتیازگیری نسبتا خوب کار کرد و از 4 بازی ابتدایی 8 امتیاز گرفت، اما در موقعیتسازی عملکرد چندان مناسبی نداشت و افت محسوس کیفیت بازی این تیم، بالاخره صدای قلعهنویی را درآورد و او بعد از بازی با ماشینسازی اعتراف کرد که تیمش دیگر زیبا بازی نمیکند. به همین دلیل قلعهنویی به دنبال راه چارهایست تا خیلی زود، قبل از آنکه قافیه قهرمانی را تمام و کمال به پرسپولیس ببازند، تراکتور را به روند نیم فصل اول برگرداند.
با اضافه شدن شهباززاده در کنار فرزاد حاتمی، قلعهنویی کمتر از گذشته روی کرار جاسم و محمد نوری به عنوان بازیسازحساب باز خواهد کرد و بیشتر به کنارهها دل خواهد بست. کرار و نوری نشان دادهاند که در سطح رفیعی نیستند و در میانه میدان چندان گرهگشا نخواهند بود. به همین دلیل احتمالا قلعهنویی از این هفته ترجیح میدهد به جای اصرار روی بازیسازی در میانه میدان، روند تیمش را تغییر داده و بازی را بیشتر از قبل به کنارهها ببرد. جایی که بازیکنان خلاقی مثل عالیشاه و ابراهیمی را در اختیار دارد و در نوک خط حمله، فرصتطلبانی مثل حاتمی و شهباززاده.