از جی‌جی بوفون تا علیرضا بیرانوند؛ وفاداری ام آرزوست...
"من باید به فکر خودم باشم نه باشگاه." جمله‌ی کلیدی مصاحبه علیرضا بیرانوند همین جمله بود. هر کسی که از دو راهی تصمیم‌گیری او خبر نداشته باشد حتما فکر می‌کند که بیرانوند قرار است یک شرایط ایده‌آل را به خاطر یک موقعیت دشوار از دست بدهد؛ موقعیت ایده‌آلی همچون رفتن به سربازی و بازی در تراکتورسازی و موقعیت دشوار هم ماندن در پرسپولیس و گرفتن مبلغ قراردادش است!
الساندرو دل‌پیرو، بوفون و چهار ستاره ملی‌پوش یووه پس از سقوط این تیم به سری ب در این تیم ماندگار شدند آن هم بدون هیچ منتی و در حالی که با عنوان قهرمانی جام‌جهانی به تمرینات یووه می‌رفتند. اما بازیکن پرسپولیس بدون هیچ اضطرار و اجباری حاضر نیست یک نیم‌فصل بیشتر در این تیم بماند. چرا؟ چون می‌خواهد در جام‌جهانی بازی کند! انگار با بازی در پرسپولیس به جام‌جهانی نمی‌رسد!
در میان اخبار
ستاره‌های بی‌وفا ستاره نیستند، فانوسکای خاموشی هستند که روز به روز بوی گند خودخواهی‌شان بیشتر می‌شود. بیرانوند اولین‌شان نیست، ببینید سر تمدید قرارداد همین بازیکنانی که قربان صدقه‌شان می‌روید و القاب گران را مفت خرج‌شان می‌کنید چه بازی‌هایی در خواهند آورد و چگونه گند می‌زنند به تمام ذهنیات و رویاهای هواداران بیچاره‌ای که به خاطر این فانوسکای خاموش گلوی خود را پاره می‌کنند و به خاطرشان به همدیگر فحش می‌دهند!
