از فصل قبل که با رفتن طارمی، برانکو آرایش تیمش را به 2-4-4 خطی تغییر داده و در مرکز زمین از دو هافبک دفاعی استفاده میکند منتقدان بسیاری به او تاختهاند که این آرایش تدافعی به درد پرسپولیس همواره تهاجمی نمیخورد اما شاید در این مسابقه ویژه و مقابل السد خطرناک همان منتقدان به این نکته اذعان کنند بازی با یک هافبک دفاعی در قطر میتواند حکم مرگ زودرس در نیمه نهایی را داشته باشد و همراه با ریسکی بسیار وحشتناک خواهد بود.
با این حال شاید برانکو چارهای جز استفاده از این آرایش نداشته باشد و با بازی دادن نوراللهی در راس عقب لوزی از بشار، نعمتی و عالیشاه در پست 10 و کنارهها بهره گیرد.
این آرایش البته میتواند با یک مزیت برای سرخها همراه شود و خط دفاع حریف را بیشتر تحت فشار بگذارد اما چنانچه مالکیت توپ در اختیار حریف باشد کار سرخها در سازمان دفاعی به شدت دشوار میشود مگر اینکه دو هافبک کناری هم شرح وظایف متفاوتی در فاز دفاعی داشته باشند و مثل امیری و طارمی در جام جهانی عمل کنند که همزمان هم مدافع کناری بودند هم هافبک کناری و گاهی اوقات مهاجم. این دو بازیکن سابق پرسپولیس که اتفاقا با این نقش ویژه جزو بهترینهای تیم ملی در سه بازی جام جهانی بودند حالا در پرسپولیس حضور ندارند تا همان نقش را مقابل السد و بالهای ویرانگری مثل حسن عفیف ارائه کنند اما برانکو میتواند حداقل برای یک روز شبیه کیروش فکر کند و به عالیشاه و نعمتی (هافبکهای کناریاش در آن مسابقه) شرح وظایفی متفاوت بدهد که تیمش بدون گل خورده به تهران بیاید و طلسم نرسیدن به فینال آسیا را بکشند.