پس از حواشی عجیب و غریب فصل گذشته خونه به خونه در بازی با نساجی و آن اتفاقات تلخ، مالکین این باشگاه از فدراسیون فوتبال و کمیته انضباطی دلخور شده و رایهای صادره را ناعادلانه قلمداد میکردند و به همین دلیل، قصد ادامه تیمداری نداشته و ترجیح میدانند که به جای هزینه در ورزش، پولهای خود را در راستای کارهای فرهنگی خرج کنند.
هواداران فوتبال دوست و فوتبال فهم بابلی اما به صورت خودجوش به سراغ مسئولین شهری و استانی رفتند و باتوجه به جلساتی که با مسئولین برگزار کردند، توانستند نظر حاج قاسم حسن زاده را جلب کنند و تب فوتبال را مجددا در بابل هم چنان بالا نگه دارند.
خونه به خونه در این فصل گرچه ستاره جذب نکرده است، اما یک مربی بادانش، اخلاقگرا و کاملا فنی را روی نیمکت خود میبینند که به دور از حاشیه و جنجال، به فکر تحقق اهداف تاکنیکیاش در زمین است و این آن چیزی است که برادران حسن زاده به دنبال آن بودند.
حسین رحمانی در کارنامه مربیگریاش سابقه 9 صعود با تیمهای مختلف را داشته که 3 تا از صعودها مربوط به تیم خونه به خونه بوده است. جایی که رحمانی به همراه فرشاد پیوس توانست خونه به خونه را از لیگ استان به لیگ دو برساند و تیم امیدهای خونه به خونه را نیز از لیگ یک کشور، به قهرمانی در لیگ برتر برساند و اینگونه شد تا رحمانی، محبوب قلب هواداران بابلی شد.
گرچه بابلیها در نقل و انتقالات چندان پر سروصدا عمل نکردند، اما از خریدهای خوب این تیم میتوان به محمد قاسمینژاد، امیر منصوریان، مهدی خنفی و حمیدرضا دیوسالار اشاره کرد که علیرغم جوانی، تجربه زیادی در میادین کسب کردهاند و قطعا در فصل پیش رو، به داد بابلیها خواهند رسید.
مزیت این فصل تیم خونه به خونه این است که آنها بومیترین تیم لیگ یکی هستند. بیش از 15 بازیکن این تیم از امیدهای خونه به خونه به بزرگسالان این باشگاه اضافه شدهاند و هواداران بابلی به خوبی میدانند که حمایت تا لحظات پایانی میتواند گرهگشای هر مشکلی در فصل پیش رو باشد. فصلی که اگر خونه به خونه به موفقیت برسد هواداران آن به خود میبالند که چنین تیمی دارند و اگر شکست بخورند، از شوق بازی کردن بچه محلهایشان گریه خواهند کرد و اگر اتحاد کنونی بین هواداران، باشگاه و بازیکنان حفظ شود، بیشک تیمی جلودار این خونه به خونه نخواهد بود.
طراح و نویسنده: "حسین پنبهکار"