همانی که بعد از انتقال نافرجامش به فوتبال ترکیه از سوی باشگاه و هواداران به برانکو تحمیل شد، هفتهها روی نیمکت نشست و از حرص، ناخن جوید و حکم اخراجش را پیش از پایان فصل از دست برانکو گرفت. پروفسور گفته بود: «خیلی تلاش کردم با رامین کنار بیایم اما دیگر نمیتوانستم رفتارهای او را تحمل کنم.» پس او را کنار گذاشت و بر خلاف تصور منتقدانش، بدون رامین رضاییان هم قهرمان شد و هم به یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان صعود کرد. جالب اینکه رامین به همان اندازه که روی اعصاب برانکو بود، در چشم کارلوس کیروش محبوب است. این را از حضور همیشگیاش در تیمملی- حتی وقتی تیم ندارد- میشود فهمید. رامین رضاییان همین الان هم پیراهن تیمملی را به تن دارد و حتی اخراجش از تیمملی و چند ماه خانهنشینی باعث نشد از چشم مرد پرتغالی بیفتد. این علاقه البته دوطرفه است. رضاییان همانقدر که مورد علاقه کارلوس کیروش است، از او حرفشنوی دارد و بر خلاف روزهایش در پرسپولیس، این روزها با جدیتی مثالزدنی زیر نظر کادر فنی تیمملی تمرین میکند. آن هم با چهرهای کاملا متفاوت با آنچه در این دو سال از او دیده بودیم. رامین با ظاهری به اردوی تیمملی رفت که یادآور نخستین روزهای فوتبالش بود. همان روزهایی که نام او هنوز با جنجال و حاشیه پیوند نخورده بود. شاید این چهره تازه، رامین تازهای را به فوتبال معرفی کند. بازیکنی که بیشتر میدود و کمتر حرف میزند.