اگرچه استقلال در نیم فصل دوم به مراتب بهتر از نیمه اول لیگ شانزدهم کار کرد و از میانه جدول به نزدیکیهای صدر رسید؛ اما سال 96 چندان برای استقلال رویایی شروع نشد. حداقل شباهتی به ماههای پایانی سال نداشت که استقلال بهترین روزهای فصل را با بردهای پی در پی میگذراند. حالا اگرچه منصوریان هنوز روند تیمش را مناسب میبیند، اما استقلال دوباره به نتیجهگیری سینوسی برگشته و با استقلال بهمن و اسفند تفاوت چشمگیری دارد. هم در سبک بازی؛ و هم در نتیجهگیری.
استقلال از 4 بازی لیگ برتری فروردین 96، هفت امتیاز به دست آورده؛ اما نمایش آبیها در هیچکدام از بازیها، حتی در روزهای برد برابر فولاد و صبا نمایشی دلچسب و مورد پسند هوادارانش نبوده. بردهای ناپلئونی بوده که استقلال را همچنان در مسیر رسیدن به نیمه نهایی امیدوار نگه داشته است. آبیها در این یک ماه باربر لوکوموتیو تاشکند هم قرار گرفتند که با گل دقایق پایانی توانستند یک امتیاز به دست آورند. حالا منصوریان بازی با الاهلی را در پیش دارد و ادامه روند سینوسی و به دست نیامدن برد در این بازی حساس حتی میتواند شرایط را برای استقلال به سمت بحرانی نصفه و نیمه پیش ببرد.