به گزارش فرتاک ورزشی، این پیست در حالی 27 اسفند سال 1390 با 45 میلیارد ریال آنهم بعداز 10سال افتتاح شد که همان زمان گفته میشد این پیست بینالمللی و با استانداردهای جهانی است و بانوان هم به راحتی میتوانند در آن تمرین کنند چون فضای سرپوشیده مناسبی دارد و از یک هزار و 500 صندلی نیز برای تماشاگران برخوردار است.البته عده ای نیز اعتقاد داشتند که طرح این پیست مربوط به پیست های 50سال پیش کشور آلمان است که متاسفانه بدون کار کارشناسانه این اقدام از سوی مسوولین وقت ورزش استان صورت گرفته است.
علیرغم اینکه خوزستان یکی از مدعیان دوچرخه سواری کشور بود و همیشه در لیست سه تیم نخست جا داشت، اما در 10 تا 15 سال اخیر دوچرخه سواری استان بسیار افت کرده و این وضعیت روز به روز بدتر می شود. با وجود این پیست وهزینه های فروانی که برای بهره برداری ان صرف شده است اما ورزشکاران حرفه ای این رشته در خوزستان با دوچرخه های جاده در این پیست تمرین می کردند و نیاز به دوچرخه های پیست و مخصوص این زمین دارند.
به گفته فعالان این رشته در اهواز؛ هیئت استان تنها سه دوچرخه پیست دارد که یکی از آنها را به دوچرخه سواری از شهرستان دادند و از نظرآنها این نوعی تبعیض بین دوچرخه سواران استان است.هر نوع دوچرخهای برای استفاده در پیست مناسب نیست و هزینه هر دستگاه دوچرخه مناسب و استاندارد پیست 8 میلیون تومان است. در هرصورت دوچرخه سواری در خوزستان روزهای تلخی را میگذارند به گونهای که ورزشکاران این استان تنها شاهد وجود سه دوچرخه مخصوص پیست در این استان هستند که البته اغلب آنها فرصت استفاده از این دوچرخهها را به دست نمیآورند.این فعالان دوچرخه سوار میگویند که بیهیچ چشم داشتی رکاب میزنیم و به حداقلها قانع هستیم اما همین حداقل ها نیز برایمان فراهم نیست.چرا باید وسط رختکن پراززباله استراحت کنیم. آیا این هیات که ریاستش برعهده مسوول فرهنگی یک سازمان خدماتی شهر است نمی تواند در امر نظافت نیز موفق باشد.
این یک واقعیت است که نبود دوچرخه های استاندارد برای مسابقات پیست، تامین نبودن تجهیزات مورد نیاز رکاب زنان و نبود رفاهی نسبی از دغدغه های اصلی دوچرخه سواران پیست است. این مشکلات تا جایی پیش رفته که برخی از مقام آوران کشوری را از ادامه این رشته خانه نشین و بسیاری دیگر را نیز بی انگیزه کرده است.
ازسوی دیگر یکی از قهرمانان سابق خوزستان وکشور که نمی خواست نامش فاش شود به خبرنگارمان می گوید این پیست بین المللی خالی از هرگونه امکانات سخت افزاری است.
وی ادامه داد: از سال 1372 این پروژه کلنگزنی شد اما به دلیل مشکلات فنی در طول 10 سال تا 1382 چند بار تخریب و بازسازی شد و مجدداً در دست ساخت قرار گرفت تا اینکه اجرای پروژه به پیمانکار هلندی واگذار شد. از سال 82 با واگذاری کار به پیمانکار خارجی پروژه عملا آغاز و افتتاح شد.
این مقام آگاه توضیح داد: در حالت کلی هر پیست با رعایت استانداردها و شرایط پیست اهواز 1. 5 میلیارد تومان هزینه در بردارد اما به دلیل مشکلات فنی که در زمینه ساخت پیست بین المللی اهواز پیش آمد، برای اجرای این پروژه 4. 5 میلیارد تومان هزینه شده است.
اما نکته حائز اهمیت تاین موضوع اینست عدم رسیدگی به آن و نگهداری مناسب باعث شده تا مخروبهای به وجود بیاید که تنها نام پیست را یدک میکشد. با توجه به نشستن گرد و خاک زیاد در پیست شرایط مساعد نیست و هرلحطه امکان دارد دوچرخه سواران در حال تمرین زمین بخورند و در برخی از قسمتها نیز کف پیست پوسته پوسته شده است.
فضای بیرونی مجموعه تعریف آنچنانی نداشته و سرویسهای بهداشتی و رختکنها تقریبا به انباری تبدیل شده و از استاندارد یک پیست معمولی هم فاصله گرفته چه برسد به اینکه نام بینالمللی را بخواهیم روی آن بگذاریم. آنچه از به نظر می رسد، این مجموعه به حال خود رها شده و اگر به وضعیت آن رسیدگی نشود، تا چند سال دیگر باید شاهد تخریب کامل این پیست باشیم؛ پیستی ازبیتالمال تهیه شده، اما ظاهرا هیچ کس ارزی برای نگهداری از آن قائل نیست!