پرسپولیس با آماری خیرهکننده در حال به پایان رساندن نیمفصل اول لیگ است و چنانچه موفق به شکست صنعتنفت آبادان هم در بازی عقبافتاده شود با ۳۶ امتیاز رکوردی خارقالعاده در نیمفصل اول به جا خواهد گذاشت.
این موفقیتها در حالی است که برانکو از بازی با سپاهان به دلیل محرومیتها و مصدومیتهایی که به سراغ بازیکنان تیمش آمد، آرایش خط میانی پرسپولیس را تغییر داد و یکی از هافبکهای طراح و خلاق تیمش را کاهش داد و به جای آن یک هافبک دفاعیتر به ترکیب اضافه کرد. اما به نظر میرسد از بازی بعد پرسپولیس پس از مدتها همه بازیکنان خود در خط میانی را در اختیار خواهد داشت و اگر برانکو بخواهد همچنان از سیستم فعلیاش استفاده کند از بین امیری، احمدزاده، مسلمان، نعمتی و رسن تنها دو بازیکن در ترکیب اصلی بازی خواهند کرد.
گمان میرود که برانکو با بازگشت بازیکنان مصدومش به همان سیستم لوزی در خط میانی باز گردد. اما برانکو جز آن دسته از مربیانی است که به ندرت ترکیب تیم برنده را تغییر میدهد. ضمن اینکه نوع بازی پرسپولیس با سیستم فعلی نسبت به روزهای اولی که از این سیستم استفاده شد تفاوت کرده و برانکو به تدریج تغییراتی در شرح وظایف بازیکنان بوجود آورده است. از جمله این تغییرات این است که کامیابینیا دیگر یک هافبک دفاعی صرف نیست و مسلمان هم یک هافبک کناری صرف. مسلمان راحتتر از قبل در عرض زمین بازی میکند و اجازه حضور در میانه میدان و پخش توپ را هم پیدا کرده است. به همین دلیل کامیابینیا در برخی حملات پرسپولیس به راست متمایل میشود تا برتری عددی این تیم در آن سمت حفظ شود.
در شرایطی که پرسپولیس با سیستم فعلی و آرایش خط میانیاش هم نتیجه گرفته و هم بازی به بازی کیفیت بازیاش در این سیستم ارتقا پیدا کرده، احتمال اینکه برانکو بخواهد به ارایش سابق در خط میانی برگردد چندان زیاد نیست. اما شاید با آمادهتر شدن احمدزاده و بازگشت رسن او راهی جز استفاده بیشتر از این دو بازیکن نداشته باشد و بنابراین به همان آرایش لوزی برگردد. اما چیزی که مشخص است، حتی در صورت بازگشت به آرایش لوزی در خط میانی، تغییراتی جزیی در شرح وظایف بازیکنان و همچنین شعاع حرکتی آن ها بوجود خواهد آمد و برانکو از نکات مثبت سیستم فعلی برای سیستم لوزی هم بهره خواهد برد.