پنالتی‌ای که کمر اتلتیکو را شکست

فصلی که نوید یک تاریخ‌سازی را می‌داد، در عرض یک ماه به هیچ تبدیل شد. اتلتیکو پس از پایان نیم‌فصل اول به‌عنوان قهرمان زمستانی، صعود به جمع هشت تیم برتر مرحله گروهی لیگ قهرمانان به‌عنوان تیم پنجم، و حضور در نیمه‌نهایی جام حذفی، به قله‌ها چشم دوخته بود. اما این سال، سال آنها نیست. با جنجال‌ها، اشتباهات و ناکامی‌ها، رویاهایشان به کابوس بدل شد.

در لیگ قهرمانان، حذف دردناک‌ترین شکل ممکن را داشت. پس از رقابتی پایاپای با رئال مادرید، پیروزی در متروپولیتانو برای کشاندن بازی به وقت اضافه، و جنجال لمس دوگانه احتمالی خولیان آلوارز در ضربات پنالتی که هنوز بحث‌برانگیز است. انگار هیچ راه عجیب‌تر و سخت‌تری برای شکست مقابل رقیب همیشگی وجود ندارد، اما همیشه پیچشی دیگر در کار است. تیم نه از نظر روحی، نه ذهنی و نه فوتبالی از این ضربه کمر راست نکرد.

حذف از جام حذفی مقابل بارسلونا، شانس انتقام از رئال مادرید در سویل را گرفت. بارسا برتر بود و مثل لالیگا، متروپولیتانو را فتح کرد؛ جایی که ضربه‌ای کاری به تیم سیمئونه زد و آن را به زانو درآورد. اتلتیکو حالا با ۹ بازی باقی‌مانده در لالیگا، ۹ امتیاز از بارسا و ۶ امتیاز از رئال مادرید عقب است. تنها رقابت باقی‌مانده (تا جام باشگاه‌های جهان) همین است، اما فاصله با صدر زیاد است. اشتباهات فردی، کمبود جنگندگی و انگیزه و نمایش ضعیف مقابل تیم‌های پایین جدول، تیرهایی به پای خودشان بوده است.

آخرین نمونه، پنالتی ناشیانه لنگله مقابل اسپانیول بود. اخراج مستقیم کوریا در دقیقه ۸۸ مقابل ختافه، پیش از کامبک حریف، که او را پنج بازی محروم کرد و گزینه‌ای برای تغییر جریان بازی در دقایق پایانی از دست رفت.

پیش‌تر اخراج باریوس در دقیقه ششم مقابل سلتا، پنالتی لورمان برابر همین تیم، و خراب شدن پنالتی گریزمان در لگانس. در مجموع، ۱۳ امتیاز از ۳۰ امتیاز اخیر در لالیگا. تنها یک برد در شش بازی آخر، آن هم در حذف از قهرمانان با پیروزی ۱-۰. تساوی در کورنیا و شکست‌ها مقابل رئال مادرید در بازی رفت قهرمانان (۲-۱)، ختافه (۲-۱) و بارسلونا (۲-۴ و ۰-۱). حتی متروپولیتانو هم دیگر دژ مستحکمی نبود. ماهی که همه‌چیز را نابود کرد.