توصیه تاکتیکی اینزاگی برای طارمی در دربی ایتالیا/ آرامش اینتر برای فتح تورین و اسکودتو!

گاتزتا دلو اسپورت در یکی از گزارش های امروز روزنامه از فرصت طلایی اینتر برای رسیدن به اسکودتو نوشته است:

آرامشی حد قهرمانی؛ سیمونه در اندیشه سبقت

سیمونه پیش‌تر یک بار قهرمانی را مقابل یوونتوس تجربه کرده است و دیروز بعد از ظهر، در حالی که در اتوبوس به سوی تورین می‌رفت و نگاهی به بازی لاتزیو – ناپولی می‌انداخت، دریافت که امشب می‌تواند یک قهرمانی دیگر را جشن بگیرد. البته، بی‌شک خواهند گفت که هنوز ۱۳ بازی دیگر باقی مانده است و اضافه خواهند کرد که رقابت تا لحظه آخر ادامه خواهد داشت، که تیم‌های زیادی همچنان در کورس قهرمانی هستند. روایت‌های زیبایی که البته درست هم هستند، اما حقیقت چیز دیگری است.

این هفته کاملاً شبیه به هفته‌ای به نظر می‌رسد که در آینده از آن به عنوان نقطه عطف قهرمانی یاد خواهد شد، درست همان‌طور که سال گذشته برای خود اینزاگی، دوئل برابر فیورنتینا و یوونتوس چنین لحظه‌ای بود. تاریخ تکرار می‌شود، شاید. یا دست‌کم، این موضوع حالا دیگر به اینتر بستگی دارد. سیمونه این را می‌داند اما هرگز به این شکل بیان نخواهد کرد.

برای اینکه دقیق‌تر بگوییم: روز گذشته، او تیمش را نیم ساعت در سالن ویدئو نگه داشت و پیش از آغاز تمرین پایانی، نقاط قوت و ضعف یوونتوس را برایشان تشریح کرد، اما در عین حال، به آن‌ها یادآوری کرد که در چنین بازی‌هایی، تفاوت را جزئیات رقم می‌زنند. تاکنون، بسیاری از رقابت‌های رودررو به دلایلی از دست رفته‌اند که در نگاه نخست بی‌اهمیت به نظر می‌رسیدند.

اینزاگی یک ویژگی برجسته دارد: استقامت و حتی بهتر، انعطاف‌پذیری. او همواره در محیط خانوادگی سالمی رشد کرده است که برایش خوش‌یمن بوده. پدرش، جانکارلو، هر روز او را در جریان تمام گفته‌ها و نوشته‌ها می‌گذارد. همسرش، گایا، همواره همراه با پسرانشان، لورنزو و آندره‌آ، در سن‌سیرو حضور دارد، اما در عین حال، حضور او همیشه متین و به‌دور از حاشیه بوده است. پناهی امن برای روزهایی که شرایط بر وفق مراد نیست.

نتیجه آن، حفظ تعادلی است که او به‌ندرت از دست داده است و این ویژگی، خود را در کار روزانه‌اش نیز نشان می‌دهد، چرا که بازیکنانش هرگز ندیده‌اند که او ذهنش را از کار در زمین منحرف کند و درگیر مسائل حاشیه‌ای شود و این همان چیزی است که پیوند او با رختکن را مستحکم می‌کند. خودش نیز اذعان دارد: «البته که من هم اشتباه می‌کنم. مثلاً دوشنبه مقابل فیورنتینا، به‌درستی به خاطر عصبی بودن، کارت زرد گرفتم، چرا که از شکست بازی قبلی ناراحت بودم.»

امشب، اینزاگی با افتخار تیمش را با نشان قهرمانی بر سینه راهی میدان خواهد کرد. پیروزی در این دیدار، تصویری بی‌نقص را ترسیم خواهد کرد: صعود مستقیم به مرحله یک‌هشتم لیگ قهرمانان بدون نیاز به پلی‌آف و صدرنشینی در لیگ.

او به تیمی نیاز دارد که مانند خودش متعادل باشد. تیمی که فاصله ۲۷ امتیازی خود با یوونتوس را، نسبت به مصاف رودرروی دوازده ماه گذشته، به نمایش بگذارد. اما چگونه؟ با مهار کونسیسائو، درخواست از طارمی برای کمک در فاز بازی‌سازی، و تشویق چالهان‌اوغلو به ارسال پاس‌های سرعتی به سمت وینگرها. این‌ها سه توصیه تاکتیکی اینزاگی به تیمش هستند. مسیر، برای همه روشن است.